Dangwa

Kahapon, I was really really pissed out sa kuya kong napakagaling at very very uberly disappointed sa Silkroad. Yung kuya ko kasi sobrang galing talaga. Kailangan niyang maging administrator dahil meron siyang bagong iPod so kailangan niyang mag-Limewire and stuff. So nagkaroon ng C:\WINDOWS\system32\liveup.exe nung October 28, 2007 at 2:34:29am. Siya yung gumagamit ng mga panahon na yan. O di ba? Sabi ko sa inyo eh, ang galing maglagay ng trojan ni Kuya sa PC. Sobra talaga. At syempre, ako ang tagaayos and everything. Remember, ako yung kapatid niyang CS ang kinukuha sa college kaya malamang ako ang "marunong" kung papaano mag-ayos ng mga ganitong bagay. Well, like it's better NOT to have trojans/viruses/worms in the first place. Hindi pala niya nirarun yung antivirus kapag nadidisable. Sheesh. Tapos yung SRO, super lag for some unknown reason. As in nakakapika na talaga yung lag. Hindi naman ganoon yung SRO ko eh tapos bigalang super talaga. Parang pumapatay kami ng party monster, tapos hindi ko na talaga nakita yung laban. Nakita ko na lang yung corpse nung monster at sobrang daming white and red numbers. Well, abnormal daw talaga yung lag sabi ni Amboy.

Server maintenance ng SRO ngayon. So natulog na lang ako after manood ng ilang episodes ng Yu-Gi-Oh! GX. Nagising ako ng mga 3, at ayun, tsaka palang gumamit si Ate. Hay. Well okay lang sakin. Alam ko namang safe ang PC sa mga kamay niya eh.

Pagkakain ko ng champoradong may gata, pinagamit na ako ni Ate. Dahil sinapak ako ng aking OCness, inayos ko yung Challenge ng Tentai Kansoku sa StepMania. Hindi ako nasatisfy eh. Nung mga panahong iyon, nagbibihis na si Mamie kasi pupunta siyang Dangwa kasi nga Undas na sa Thursday. Pupunta na kaming Loyola bukas (well, mamaya kung past 12 am na). Susunduin dapat niya si Dadee tapos sila ang mamimili ng bulaklak. Nung tumawag si Mamie sa hotel, nagagalit daw si Dadee kasi bakit daw ayaw namin samahan si Mamie na mamili ng bulaklak. Eh hindi ba siya yung kasama niya? Baha raw. So yun, pinilit ako ni Mamie na sumama na may bantang magagalit siya kapag hindi ako pumayag. Wala akong magagawa. Baha eh. Hmp.

Sobrang nainis ako kasi gusto kong malaman kung sobrang lag pa rin ba yung SRO. Kasi baka mamaya, PC ko na yung may problema. Well, to tell the truth, naiinis ako dahil gusto ko talagang makalaro dahil hindi ako makakalaro for 2 days or so kasi uuwi kaming Bulacan.

Wala akong nagawa talaga.

Ang daming tao sa Dangwa. Ang dami pating bulaklak. Basta marami. May kulay dilaw, pula, puti, lila, peach, pink, at yung mga artificially-colored na blue, at pati nga green eh. Well, hindi mabango sa Dangwa miski na puro bulaklak. Amoy pawis, putik, bad breath, body odor, basura, kanal, pollen, dahon, at yung fragrant fragrance ng mga bulaklak na para maamoy, kailangang ibaon mo yung ilong mo dun sa bouquet ng mga bulaklak na nakabalot sa diyaryo na yakap yakap mo kasi ikaw yung tagabitbit.

At least naman kumain kami sa Tropical Hut.

Pagkauwi, gumagamit ng PC si Kuya. Ayos lang naman, basta naka-on yung system monitor. Pero hindi eh.

Hindi ko lubusang masasabing nag-enjoy ako sa aking excursion sa Dangwa. Antisocial kasi ako at hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwalang kakaunti pa raw yung ganung karaming tao na iyon. Well, at least nakalabas muli ako sa bahay for such a long time, pero yun nga lang, napilit kasi ako. I would have rather stayed home and leveled-up my Warrior/Cleric na meron nang Bless Spell.

Nagagandahan ako dun sa environment ng SRO kasi parang may flowers pa and stuff. Pero it's much better to see, touch, and smell the real thing.

Pero sometimes, reality isn't all that good.

Si Bianca

Binigay ni Tito Kurtz si Bianca sa amin. Nanay niya si Ganda, at tatay naman niya si Hero also known as Dugie. Kapatid ni Bianca sina Bea at Sam.

Bakit ko ginagawan ng post itong si Bianca?

Birthday pala niya nung October 10. Hindi namin alam kasi yung mga papeles niya, nasa pinakailalim ng mataas na stack ng diyaryo na nakapatong sa speaker nung component system namin. Actually, muntik na namin yung maibenta kasama yung mga diyaryong nakapatong sa itaas.

Mahal na mahal ko si Bianca. Medyo nalungkot ako na nagdaan ang kanyang kaarawan na hindi ko man lang siya nabati o nayakap o nakamot sa paborito niyang lugar. Hindi ko talaga sinasadya.

Pero kahit ganun, sa tingin ko love pa rin naman ako ni Bianca eh. Nakikipaglaro pa rin siya sakin, naghu-hoop-hoop pa rin siya, tapos kinakawag pa rin naman niya yung buntot niyang may itim sa dulo kapag sinusutsutan ko siya o 'di naman kaya'y tinatawag sa kanyang pangalan.

Gusto ko lang din kasi ipakita sa buong bansa kung gaano kacute at kaganda ni Bianca. Haha. At mahirap pang makakuha ng quality photos ni Bianca kasi siya ay camera shy. No joke.

Si Bianca Habang Siya ay Trapped sa Kanyang Cage Kaya Siya ay No Choice Kung Hindi Magpapicture kay Kuya




Si Bianca Nung Siya ay Pinagtripan Namin Dahil Bored na Kami sa Pagkakabit ng Kurtina sa Sala

Ang cute niya no? But most of all, malambing yang si Bianca. Kaya naman loves na loves yan ni kuya eh. Alam mo yun? Kahit anong mangyari, kahit pagalitan mo siya or something dahil nilamutak niya yung bagong tanim na halaman or umihi siya sa newly polished floor, mahal ka pa rin niya. Or is it?

Anyway, loves ko yan si Bianca.

Administrator-ship

Oo. Nasira yung hard disk ko. Meaning lahat ng files ko, nawala. Ngayon ko lang narealize na lahat ng pictures I took got fried as well. Inexplore ko kasi kanina yung phone ko ulit habang nanonood ng Boy and Kris kasi si Cheska Garcia at si Doug Kramer yung guests nila. Ikakasal na pala sila next year eh. Oh well, bagay naman sila. Oh well, hindi kami close anyways. Ay oo nga pala, sa Amazing Cones sila ininterview ni Kristeta. Ewan ko ba kung innovative yung tawag, pero they make pizza in cones. Great. It doesn't look very tasty though. At ang Jigoku Shoujo season 2 ay may replay pala sa Animax tuwing 10:30am. Hindi kasi ako makapanood sa gabi kasi either may nanonood ng Zaido/Marimar/Ysabella, or naglalaro pa ako ng Silkroad kasi hindi pa ako naglelevel-up. Aba, lv. 23 na yung Warrior/Cleric ko no.

So going back, nawala lahat ng programs kasi nga pinalitan yung hard disk. So nung nilagyan ko ng Windows, lahat ng accounts (Bebe, Bong, Hernan, Portia, Zweihander) ay may administrative privileges. Nung weekend, gumamit si kuya ng PC. Mabuti naman akong kapatid at hinahayaan ko siyang gumamit tuwing mga rare occasions na matagal siyang nasa bahay. So nilagyan niya ng Warcraft III: Reign of Chaos at expansion nitong Frozen Throne. Naglalaro pa kasi si kuya ng DoTA eh, while ako, hindi na. Pero hindi niya napagana yung DoTA for some reason. Tama naman daw yung patch and so. Ewan ko lang talaga kung bakit. So ireinstall na lang niya raw some day yung Warcraft. Ayos lang naman sakin, tutal Warcraft lang naman yun at hindi some unknown program na hindi ko alam kung saan nanggaling at kung ano ang use. Well-known si kuya pagdating sa mga unknown programs na yan at mga vanishing 10.0GB of your disk space. Imagine, hindi pa siya administrator niyan dati ha, at ganyan na kagrabe. Pero this time around, I tried to trust him dahil inaasahan kong alam na niya na more than 80% of the viruses I've cleaned ay nanggagaling sa mga ginagawa niya tuwing nakaupo siya sa harap ng computer. I trusted him to be an administrator of the PC as well. Besides, PC din naman niya ito eh.

First time he uses, he goes to a friggin' porn site. Medyo nainis na ako dito. Kakareformat ko pa lang tapos iyan agad? Wala naman daw siyang dinadownload eh. Ako nga nagpunta lang sa Firefox Homepage tapos nagkavirus na eh.

Tapos sabi ni Dadee, at around 3am, gumagamit pa rin ng PC si kuya, only for me to find out na naglagay siya ng Xvid na hindi ko alam kung ano ang use niya para sa program na iyan.

So, ako na lang ulit ang administrator sa PC namin ngayon. All I'm asking is for them to be cautious kapag gumagamit sila. Kasi naman no, kapag bumagal yung PC, wala silang gagawin. Kapag nagkavirus, ako ang mastrestressed out sa kakaayos.

Nung irireinstall na niya yung Warcraft, hindi raw niya mainstall. Siyempre, limited yung account niya eh. So kailangan ko pang i-Run as yung installer ng Warcraft.

"Sus, may lock pa! Ano ba yan!"

Wala akong magagawa. Kahit anong gawin ko, kapatid ko pa rin siya. Nagtimpi na lang talaga ako.

Nung matapos siyang gumamit ng PC, tinanong ko kung naayos niya.

"HUWAG NA! NAIINIS LANG AKO EH!"




*Ahem* Ayaw ko nang magsalita tungkol sa mga nangyari. Kapatid ko siya eh, wala akong magagawa.



You try to trust someone na alam mong very capable na sirain yung trust mo. But you still trust the person anyway. You want to give the person a chance because deep inside, you believe that the person is capable of holding up your trust.

I don't want to be mean or something in doing this, pero anong magagawa ko? Kapatid niya lang ako eh.

Ang Power Supply ng PC named "Shasta"

"Ang Virus sa Laptop ni Sir Ariel part 2" ang subtitle nito.

Halos 3 weeks na rin since yung huling post ko. Ewan ko ba. Siguro ang main factor kaya hindi ako nakapost agad ay dahil hell week tapos heller-than-hell week tapos finals week. I was simply too busy. Well, hindi lang ako busy sa oras, busy rin ang aking emotions na ayusin yung sarili ko at busy rin yung utak ko na magpanic and everything instead na mag-aral. Basta yun.

Amazing. B+ ako sa PE na overcut at overlate ako. Siguro hindi ako W kasi ako lang sa PE103 C ang nakipagkamay kay Pullaski Delos Reyes (ayon dun sa certificate of completion thingy na parang ID card na binibigay sa culminating activity ng swimming) matapos yung finals sa PE. Ewan ko lang ha. Pero mabait talaga yang si Coach Pol. Hindi nga ako dumating ng maaga nung finals eh. "Ikaw talaga!" sabi niya sa akin. Oh well. Nagising kasi ako ng 3:00am nun tapos natulog ako ulit. Nung nagising ako, 6:30 na. Well, anong magagawa ko? Kakagaling ko lang sa sakit nun eh. Naaalala ko pa yung lamig nung pool nung araw na yun. Akala ko talaga mabibinat ako sa sobrang lamig.

Tapos napakaamazing din na C+ ako sa AMC124. Parang hindi ko talaga inaasahan. I mean, hindi ko talaga pinakinggan si Dr. Felix Muga kahit kailan. Sobrang hindi talaga. Ewan ko lang kung hindi ko pa rin siya pakikinggan next sem.

At medyo ayos naman yung finals ko sa CS110. Buti na lang nakinig ako kay Sir Jal nung diniscuss niya si Djikstra at yung algorithm niya. Pwede ko nang kalimutan sina Kruskal at sina Prim at yung DFS at BFS na yan. Well, kalimutan temporarily I guess. CS major ako. Baka may use pa sila sa future.

Ewan ko sa Ps21. Sabog physics ko. Lalo na yung finals. Nag-overlap kasi yung schedule sa Th121 kaya hindi ko talaga tinapos. Yung theo naman, madali lang. Well, madali lang naman talaga, pero ewan ko lang yung standards ni Ray. By the way, I kind of liked his poem nung last class namin. I was 23% moved.

Nakakalaro na rin pala ako ng Silkroad Online sa bahay kasi binigyan ako ni EJ ng 256 RAM. Binigyan. Presyong kaibigan daw kasi.

Hindi rin pala ako nakapagpost dahil nasira yung power supply ng PC ko for the second time in a month. Isang linggong walang PC. It's hard to redeem yourself of sanity when your source of sanity is nowhere to be found.

Kasi, nung late September, nasira yung power supply ng PC ko. Well, medyo inaasahan ko nang mangyari yun kasi may ground yung CPU eh. Ang nangyari, hindi na siya nag-on ulit. May green light, pero hindi umaandar yung motherboard. After 3 days yata, naayos at pinalitan yung power supply. Nawala yung ground ng CPU ko. Siyempre natuwa talaga ako. Yun nga lang, hindi na gumana yung CDRW ko.

Nung umaga ng Thursday ng CS110 finals, habang naglalaro ako ng SRO:

"Something smells fishy."

Akala ko may nakasalang sa stove. Inamoy ko yung CPU.

"Oh shet!"

At nagblackout na yung PC ko. Naaalala ko pang inis na inis ako kasi malapit na akong maging level 16 meaning may bagong weapon. After 2 days, dinala ni dadee kay Jun yung PC. Si Jun yung technician nila sa hotel at yung naglagay rin ng power supply. So nung Sunday, sinabing hindi na raw madetect yung hard disk at yung CDRW drive.

"Ha?!"

Probably nasunog silang pareho when the power supply gave way. At dito ko lang rin nalaman na second hand lang pala yung power supply na ikinabit.

Yung pinakaunang concern ko was Silkroad. Parang shet, kailangan ko na namang i-download at maghintay ng pagkatagal-tagal. Nung Monday, bumili kami ni mamie sa Gilmore ng DVDRW Drive, 120GB Hard Disk Drive, at Branded Power Supply na Dual Fan. I have to stress na branded ito at dual fan, hindi lang some power supply na kinuha lang sa isang karag-karag na PC ng hotel ng dadee ko.

A week after nasira, dumating na sa wakas yung PC. Nilagyan na ni Jun ng XP. And to my surprise, may virus. Ewan ko lang ha, baka sa bahay na nakuha yung virus, pero I doubt it kasi may anti-virus na nung inaccess ko yung internet. So nung inayos ko yung network connections, dun na nagmanifest yung virus or worm na kung tama yung pagkakaalala ko, nagkaroon na yung PC nun dati. Hindi ko lang alam kung paano ko naayos. Basta, yung nangyari, nawala sa Control Panel yung Windows Firewall at yung Security Center, tapos paminsan humihingi ng password yung account miski na wala naman talagang password. Ang dami pang programs na nakalagay. Naaalala kong "XP at Office lang po" yung sabi ko sa kanya nung tinanong niya ako kung ano yung ilalagay niya. Sheesh. At dalawang beses pa niyang nireformat kasi nung unang installation ng XP, nakatulog daw siya kaya naghaywire of some sort yung XP. Tapos dapat nung Wednesday pa dumating yung PC, pero may problema daw yung DVDRW Drive na hindi pa nila maayos. Tinatanong ko kung ano, pero ayaw naman sabihin.

So kahapon, nagpunta ako kina Nelvin para humiram ng XP at Antivirus. Office din sana, kaso wala pala si Nelvin nun. Sandali lang ako kina Nelvin kasi aayusin ko pa yung PC eh. So I successfully installed XP and everything else. Wala naman akong na-encounter na problema nung iniinstall ko yung DVDRW. Wala nang virus. Okay na yung PC ulit. Sinimulan ko na rin ulit i-download yung Silkroad.

So ngayon, well I could say na back to normal na ulit yung PC. Kaso wala pang Office.

Nung kausap ko sa Thomas sa YM, dun ko lang naisip lahat ng mga files na nawala. Yung mga line art ko sa Photoshop na pinaghirapan ko, yung mga kanta sa StepMania na inedit ko, yung mga program na sinulat at pinagpuyatan ko, mga documents, mga presentations, mga save files sa Diablo II: Lord of Destruction, yung bookmarks ko sa Firefox, basta stuff that I made. Naisip ko yung mga sinabi ni Sir Ariel na nawala yung identidad na sinikap at pinaghirapan niyang buuin sa isang iglap. Nawala lahat matapos yung wierd smell na yun. Nawala.

Hay, ewan ko ba. You put your full trust into people in taking care of your problems you can't handle, but they don't put their best into it. Ewan ko. I feel selfish in saying this. I mean anyway, hindi naman nila problema yun tapos sila yung gagawa ng solusyon sa problema ng iba. Ewan ko lang talaga ha.

Kasi ako, kung may problema yung isang tao, gagawin ko ang lahat para matulungan yung taong iyon. Siguradong brand new at walang virus yung ibibigay kong effort. Eto na naman yung compare-ikaw-at-ako thing.

Talaga. Sometimes it's really that sad. Sometimes hindi mo maiwasang mag-rely sa iba dahil hindi mo na talaga kaya, pero lalo ka pang nawawalan ng pag-asa sa huli.