Dangwa

Kahapon, I was really really pissed out sa kuya kong napakagaling at very very uberly disappointed sa Silkroad. Yung kuya ko kasi sobrang galing talaga. Kailangan niyang maging administrator dahil meron siyang bagong iPod so kailangan niyang mag-Limewire and stuff. So nagkaroon ng C:\WINDOWS\system32\liveup.exe nung October 28, 2007 at 2:34:29am. Siya yung gumagamit ng mga panahon na yan. O di ba? Sabi ko sa inyo eh, ang galing maglagay ng trojan ni Kuya sa PC. Sobra talaga. At syempre, ako ang tagaayos and everything. Remember, ako yung kapatid niyang CS ang kinukuha sa college kaya malamang ako ang "marunong" kung papaano mag-ayos ng mga ganitong bagay. Well, like it's better NOT to have trojans/viruses/worms in the first place. Hindi pala niya nirarun yung antivirus kapag nadidisable. Sheesh. Tapos yung SRO, super lag for some unknown reason. As in nakakapika na talaga yung lag. Hindi naman ganoon yung SRO ko eh tapos bigalang super talaga. Parang pumapatay kami ng party monster, tapos hindi ko na talaga nakita yung laban. Nakita ko na lang yung corpse nung monster at sobrang daming white and red numbers. Well, abnormal daw talaga yung lag sabi ni Amboy.

Server maintenance ng SRO ngayon. So natulog na lang ako after manood ng ilang episodes ng Yu-Gi-Oh! GX. Nagising ako ng mga 3, at ayun, tsaka palang gumamit si Ate. Hay. Well okay lang sakin. Alam ko namang safe ang PC sa mga kamay niya eh.

Pagkakain ko ng champoradong may gata, pinagamit na ako ni Ate. Dahil sinapak ako ng aking OCness, inayos ko yung Challenge ng Tentai Kansoku sa StepMania. Hindi ako nasatisfy eh. Nung mga panahong iyon, nagbibihis na si Mamie kasi pupunta siyang Dangwa kasi nga Undas na sa Thursday. Pupunta na kaming Loyola bukas (well, mamaya kung past 12 am na). Susunduin dapat niya si Dadee tapos sila ang mamimili ng bulaklak. Nung tumawag si Mamie sa hotel, nagagalit daw si Dadee kasi bakit daw ayaw namin samahan si Mamie na mamili ng bulaklak. Eh hindi ba siya yung kasama niya? Baha raw. So yun, pinilit ako ni Mamie na sumama na may bantang magagalit siya kapag hindi ako pumayag. Wala akong magagawa. Baha eh. Hmp.

Sobrang nainis ako kasi gusto kong malaman kung sobrang lag pa rin ba yung SRO. Kasi baka mamaya, PC ko na yung may problema. Well, to tell the truth, naiinis ako dahil gusto ko talagang makalaro dahil hindi ako makakalaro for 2 days or so kasi uuwi kaming Bulacan.

Wala akong nagawa talaga.

Ang daming tao sa Dangwa. Ang dami pating bulaklak. Basta marami. May kulay dilaw, pula, puti, lila, peach, pink, at yung mga artificially-colored na blue, at pati nga green eh. Well, hindi mabango sa Dangwa miski na puro bulaklak. Amoy pawis, putik, bad breath, body odor, basura, kanal, pollen, dahon, at yung fragrant fragrance ng mga bulaklak na para maamoy, kailangang ibaon mo yung ilong mo dun sa bouquet ng mga bulaklak na nakabalot sa diyaryo na yakap yakap mo kasi ikaw yung tagabitbit.

At least naman kumain kami sa Tropical Hut.

Pagkauwi, gumagamit ng PC si Kuya. Ayos lang naman, basta naka-on yung system monitor. Pero hindi eh.

Hindi ko lubusang masasabing nag-enjoy ako sa aking excursion sa Dangwa. Antisocial kasi ako at hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwalang kakaunti pa raw yung ganung karaming tao na iyon. Well, at least nakalabas muli ako sa bahay for such a long time, pero yun nga lang, napilit kasi ako. I would have rather stayed home and leveled-up my Warrior/Cleric na meron nang Bless Spell.

Nagagandahan ako dun sa environment ng SRO kasi parang may flowers pa and stuff. Pero it's much better to see, touch, and smell the real thing.

Pero sometimes, reality isn't all that good.