Kung nabasa niyo na ang BPM 080, EXT 45, nilalaro ko ang Yakeno ga Hara. Malamang, alam niyo na rin na lagi ko itong hindi natatapos. Hindi ko nga alam kung bakit eh. Natapos ko naman siya ng 3 beses, pero pababa ng pababa yung score na nakukuha ko. Mahirap naman kasi talaga yung song eh. Kung may parts nga na nahihirapan ako sa auto bass, paano pa kaya this time around na manual? Nag rant pa pala ako sa Friday the 13th. Well, ganun naman talaga eh.
Nung Saturday (kasi Monday na nga pala), nanood kami ng Harry Potter and the Order of the Phoenix. Okay naman siya, kasi ang cute and eccentric at the same time ni Luna Lovegood. Haha talagang may ganung factor pa eh no? Haha. Sa Glorietta nagpareserve si Nelvin ng tickets (na how we wished ni Riel na sa Gateway na lang kasi mas malapit sa ex-International House of Projects at dahil P200.00 na lang, Gold member na ako sa Timezone dun). Hindi raw kasi alam ni Nelvin kung papaano magpareserve sa Gateway (na sabay naming sinabi ni Riel na Google!). Well anyway, sinundo ako ni Nelvin sa bahay kasi galing sila sa bahay ni Ding. Kasama niya sina Danna, Melody, ant Janjan (ganun yung pagpapakilala ko sa mga magulang ko). So ayun, dumarami na ang nakakaalam ng aking bahay. Tsk, baka mamaya makidnap na ako nyan. Haha.
Sinundo namin si Riel after nun. Nung papunta na kami sa Glorietta, binigyan ako ni Nelvin ng mapbook kasi nga madalas nawawala kami sa forsaken place na yun. Bakit kasi walang "This way to Glorietta" signs eh! Habang sinusuyod ni Mr. Driz ang daan sa paghahanap ng Caltex, pinag-aaralan ko yung mapbook. Para tuloy kaming contestant ng Amazing Race or mga extra terrestrials kasi parang nawawala kami sa Earth. Pesteng mapbook yun, walang silbi! Wala kasing "You are here" star/dot/circle/heart/smiling face/x. Anong klaseng map ba ang walang ganun?
Well anyway, nakarating naman kami sa G4 on time. 45 minutes daw kasi dapat makuha yung tickets, or else forfeited na. Siyempre sinehan, siyempre malamang may katabing arcade. Timezone. DrumMania V3. P22.00/3 songs. Ang mahal. Pero maganda naman yung condition ng machine at V3. Pero mahal. Love ko pa rin yung machine sa Gateway. I'm loyal, you see.
Yung batang naglalaro, naka auto bass. Well, abot naman niya yung pedal. Yung older guy, auto bass rin. Hindi naman siya unano, so abot niya yung pedal. Oh well. Dahil sobrang unfamiliar ako sa V3, ang tagal kong hinanap yung mga songs na alam ko. Siyempre pasikat ako kasi I'm an extra terrestrial of some sort. Teritoryo nila yun eh. Libra -- A. Dragon Blade -- B. Habang hinahanap ang pangatlong song ko sa overpriced machine na iyon, nadaanan ko yung isang familiar title ng kanta. 5 characters. 焼け野が原. It was Yakeno ga Hara. Pero something was different. Ang nakalagay, EXT 58. Sabi ko sa sarili ko, 45 lang ito a... Bakit 58 na ngayon? Well, dahil alam kong malamang mafail ko yun, I decided not to play that song. Nagpapasikat nga ako, remember? Tentai Kansoku -- S. We entered the movie house after that. May mga sumunod sa akin na walang sticks. Well, ipapahiram ko sana yung sticks ko pero umalis na kami eh.
Hindi ko ikukwento yung nangyari sa movie house. Bastos mo! Grabe ka akala mo ha nabasa ko yung naisip mo tungkol sa mga nangyayari sa movie houses na dapat hindi gawing public!
Basta yun.
Naisip ko pauwi, "58? So all along I've been playing a Lv. 58 song and all I thought I was failing a Lv. 45 song..." Siyempre naisip ko yan in tagalog. Hindi ako amboy eh. Hoy, hindi si Mr. Suarez ha. Amboy as in konyo.
And then I realized, we have to be proud of our accomplishments, even if these seem little compared to the accomplishments of others. We have to believe in ourselves, and not the accomplishments of greater people. When we start doing so, some day we might just be as great as they are (again, in tagalog). Nagets ba yung Lv. 58--Lv. 45--be proud connection? Ako medyo hindi. Pero naging ganyan somehow.
Nung Saturday (kasi Monday na nga pala), nanood kami ng Harry Potter and the Order of the Phoenix. Okay naman siya, kasi ang cute and eccentric at the same time ni Luna Lovegood. Haha talagang may ganung factor pa eh no? Haha. Sa Glorietta nagpareserve si Nelvin ng tickets (na how we wished ni Riel na sa Gateway na lang kasi mas malapit sa ex-International House of Projects at dahil P200.00 na lang, Gold member na ako sa Timezone dun). Hindi raw kasi alam ni Nelvin kung papaano magpareserve sa Gateway (na sabay naming sinabi ni Riel na Google!). Well anyway, sinundo ako ni Nelvin sa bahay kasi galing sila sa bahay ni Ding. Kasama niya sina Danna, Melody, ant Janjan (ganun yung pagpapakilala ko sa mga magulang ko). So ayun, dumarami na ang nakakaalam ng aking bahay. Tsk, baka mamaya makidnap na ako nyan. Haha.
Sinundo namin si Riel after nun. Nung papunta na kami sa Glorietta, binigyan ako ni Nelvin ng mapbook kasi nga madalas nawawala kami sa forsaken place na yun. Bakit kasi walang "This way to Glorietta" signs eh! Habang sinusuyod ni Mr. Driz ang daan sa paghahanap ng Caltex, pinag-aaralan ko yung mapbook. Para tuloy kaming contestant ng Amazing Race or mga extra terrestrials kasi parang nawawala kami sa Earth. Pesteng mapbook yun, walang silbi! Wala kasing "You are here" star/dot/circle/heart/smiling face/x. Anong klaseng map ba ang walang ganun?
Well anyway, nakarating naman kami sa G4 on time. 45 minutes daw kasi dapat makuha yung tickets, or else forfeited na. Siyempre sinehan, siyempre malamang may katabing arcade. Timezone. DrumMania V3. P22.00/3 songs. Ang mahal. Pero maganda naman yung condition ng machine at V3. Pero mahal. Love ko pa rin yung machine sa Gateway. I'm loyal, you see.
Yung batang naglalaro, naka auto bass. Well, abot naman niya yung pedal. Yung older guy, auto bass rin. Hindi naman siya unano, so abot niya yung pedal. Oh well. Dahil sobrang unfamiliar ako sa V3, ang tagal kong hinanap yung mga songs na alam ko. Siyempre pasikat ako kasi I'm an extra terrestrial of some sort. Teritoryo nila yun eh. Libra -- A. Dragon Blade -- B. Habang hinahanap ang pangatlong song ko sa overpriced machine na iyon, nadaanan ko yung isang familiar title ng kanta. 5 characters. 焼け野が原. It was Yakeno ga Hara. Pero something was different. Ang nakalagay, EXT 58. Sabi ko sa sarili ko, 45 lang ito a... Bakit 58 na ngayon? Well, dahil alam kong malamang mafail ko yun, I decided not to play that song. Nagpapasikat nga ako, remember? Tentai Kansoku -- S. We entered the movie house after that. May mga sumunod sa akin na walang sticks. Well, ipapahiram ko sana yung sticks ko pero umalis na kami eh.
Hindi ko ikukwento yung nangyari sa movie house. Bastos mo! Grabe ka akala mo ha nabasa ko yung naisip mo tungkol sa mga nangyayari sa movie houses na dapat hindi gawing public!
Basta yun.
Naisip ko pauwi, "58? So all along I've been playing a Lv. 58 song and all I thought I was failing a Lv. 45 song..." Siyempre naisip ko yan in tagalog. Hindi ako amboy eh. Hoy, hindi si Mr. Suarez ha. Amboy as in konyo.
And then I realized, we have to be proud of our accomplishments, even if these seem little compared to the accomplishments of others. We have to believe in ourselves, and not the accomplishments of greater people. When we start doing so, some day we might just be as great as they are (again, in tagalog). Nagets ba yung Lv. 58--Lv. 45--be proud connection? Ako medyo hindi. Pero naging ganyan somehow.
Kailangan maging proud of who we are. Kasi kung magtatrabaho ka to be just like the ones you recognize, you will be empty in the end. External motivations won't bring the same happiness and fulfillment as the motivation you can gather deep within yourself.
(from sailing day)
精一杯 存在の証明 過ちも 間違いも
Seiippai sonzai no shoumei ayamachi mo machigai mo
With all my might, I am proof of existence
自分だけに価値のある財宝
Jibun dake ni kachi no aru zaihou
An error, a mistake, to me those are valuable treasures
But the sincere problem is, how can you muster the strength within?
No comments:
Post a Comment