Damn. Binasa ko pa talaga yung shizzle sa theo tungkol sa different readings ng Scripture. Yun pala, conscience ang topic kanina. Tapos na-catch ko pa yung attention ni Ray kanina. Tsk, damay tuloy si Matt. Hay, of all days, why does it have to be today?
That's life.
Wala pa akong maintindihan dun sa substitute ni Nan. San ba kasi nagpunta si Mr. Ivun Culazba eh! Hindi yang ginagamitan kami ni 30++-year-old Harry Potter ng ultra magical with devastating potential physics lecture spells/enchantments gamit ang kanyang wand made out of chalk. Tsk. Peste pa, hindi ko sinasadyang magcut nung Wednesday. Sabi kasi wala so gagawa ng CS project eh. Wala pang nagsabing meron pala. The heck, alam ba nilang hindi ko alam? Gago. Ayos lang naman siguro, kasi marami naman akong nagawa sa search engine na yan kahapon. Biruin mo, 10 hours akong nagprogram?
At sana naman gumaling na si Sir Ariel. Naaksidente raw siya eh, at kakalabas lang daw ng St. Luke's Hospital (na kadalasang banggit ay seint--looks imbis na seint--lyooks) ayon kay Sir Yol na nakasabay ko kanina sa LRT nung papunta akong Gateway. Actually, pagpasok ko sa tren, tiningnan ko yung taong nakaupo opposite sa disabled area kung saan ako madalas tumatayo. Well, kasi disabled naman talaga ako eh, hindi niyo lang alam. Anyway, tiningnan ko yung tao na yun for about 5 seconds, tapos kumaway siya sa akin. Hindi ko kasi talaga namukhaan kasi nagpagupit si Sir Yol. Akala ko nga kapatid ni Sir Yol yun eh, yun pala si Sir na talaga.
Bumaba kami ng LRT sa may Cubao. Medyo ineexpect ko na na sa Cubao din bababa si Sir dahil sa mga kuwento niya tungkol sa escapades niya sa MRT. Nung pababa na kami sa hagdan:
"Kamusta naman block mo?"
"Ah... Ayos naman po." (ngiti)
"Ayos rin kayo a!" (hindi ko na nakita kasi nauna ako ng mga 2 baitang sa hagdan)
Syempre yun isasagot ko. Alangan namang "Ayun, the usual. Parang walang pakialam paminsan miski na sinusubukan mong ibahagi ang sarili mo sa kanila. Yung wala tuwing kailangan na kailangan mo talaga sila. Kaya ayun, sinusubukan kong huwag rin silang pansinin. Ewan ko talaga Sir, pero the usual." Eh di nag-alala pa si Sir Yol at magmumukhang sinisiraan ko pa yung block.
**insert**
SELF-ASSESSMENT
personality A:
Love ko ang block. Andyan sila in times of need. Alam na lahat natin yan kung bakit.
personality B:
Layuan niyo nga ako. I have guarded accessibility. Iniiwan niyo ako the times I need you people most. Isa lang ang tunay kong kaibigan sa inyo, at siya yung best friend ko for almost 11 years already. Sorry if I have neglected you sometimes.
**end insert**
But still, my block will always be Block N of CS2010.
Nung papasok na kami ng Gateway ni Sir, yun nga, tinanong ko kung ano nangyari kay Sir Ariel, tapos tinanong niya kung bakit. Namimiss na raw ba namin siya?
"Opo."
Pero yung totoo, nakakainis kasi nag-aral ako para sa unang mahabang pagsusulit tapos wala pala si Sir? Ano ba! Stop wasting my efforts! Yun na lang nga mabibigay ko tapos mababalewala pa?!
Fcuk. How selfish deep inside I've become.
Mabuhay ka Sir Yol. Magpagaling ka Sir Ariel. Miss ka na namin, at dahil diyan sana dalian mo ang mahabang pagsusulit. Joke.
That's life.
Wala pa akong maintindihan dun sa substitute ni Nan. San ba kasi nagpunta si Mr. Ivun Culazba eh! Hindi yang ginagamitan kami ni 30++-year-old Harry Potter ng ultra magical with devastating potential physics lecture spells/enchantments gamit ang kanyang wand made out of chalk. Tsk. Peste pa, hindi ko sinasadyang magcut nung Wednesday. Sabi kasi wala so gagawa ng CS project eh. Wala pang nagsabing meron pala. The heck, alam ba nilang hindi ko alam? Gago. Ayos lang naman siguro, kasi marami naman akong nagawa sa search engine na yan kahapon. Biruin mo, 10 hours akong nagprogram?
At sana naman gumaling na si Sir Ariel. Naaksidente raw siya eh, at kakalabas lang daw ng St. Luke's Hospital (na kadalasang banggit ay seint--looks imbis na seint--lyooks) ayon kay Sir Yol na nakasabay ko kanina sa LRT nung papunta akong Gateway. Actually, pagpasok ko sa tren, tiningnan ko yung taong nakaupo opposite sa disabled area kung saan ako madalas tumatayo. Well, kasi disabled naman talaga ako eh, hindi niyo lang alam. Anyway, tiningnan ko yung tao na yun for about 5 seconds, tapos kumaway siya sa akin. Hindi ko kasi talaga namukhaan kasi nagpagupit si Sir Yol. Akala ko nga kapatid ni Sir Yol yun eh, yun pala si Sir na talaga.
Bumaba kami ng LRT sa may Cubao. Medyo ineexpect ko na na sa Cubao din bababa si Sir dahil sa mga kuwento niya tungkol sa escapades niya sa MRT. Nung pababa na kami sa hagdan:
"Kamusta naman block mo?"
"Ah... Ayos naman po." (ngiti)
"Ayos rin kayo a!" (hindi ko na nakita kasi nauna ako ng mga 2 baitang sa hagdan)
Syempre yun isasagot ko. Alangan namang "Ayun, the usual. Parang walang pakialam paminsan miski na sinusubukan mong ibahagi ang sarili mo sa kanila. Yung wala tuwing kailangan na kailangan mo talaga sila. Kaya ayun, sinusubukan kong huwag rin silang pansinin. Ewan ko talaga Sir, pero the usual." Eh di nag-alala pa si Sir Yol at magmumukhang sinisiraan ko pa yung block.
**insert**
SELF-ASSESSMENT
personality A:
Love ko ang block. Andyan sila in times of need. Alam na lahat natin yan kung bakit.
personality B:
Layuan niyo nga ako. I have guarded accessibility. Iniiwan niyo ako the times I need you people most. Isa lang ang tunay kong kaibigan sa inyo, at siya yung best friend ko for almost 11 years already. Sorry if I have neglected you sometimes.
**end insert**
But still, my block will always be Block N of CS2010.
Nung papasok na kami ng Gateway ni Sir, yun nga, tinanong ko kung ano nangyari kay Sir Ariel, tapos tinanong niya kung bakit. Namimiss na raw ba namin siya?
"Opo."
Pero yung totoo, nakakainis kasi nag-aral ako para sa unang mahabang pagsusulit tapos wala pala si Sir? Ano ba! Stop wasting my efforts! Yun na lang nga mabibigay ko tapos mababalewala pa?!
Fcuk. How selfish deep inside I've become.
Mabuhay ka Sir Yol. Magpagaling ka Sir Ariel. Miss ka na namin, at dahil diyan sana dalian mo ang mahabang pagsusulit. Joke.
Dumerecho si Sir Yol papuntang MRT habang umakyat ako papuntang Timezone. Today's the day na maaabot ko na ang P5000.00 worth of accumulated load mark sa Timezone Gateway Araneta Center Cubao Cinema Level. Nagpaload ako ng P100.00.
"Ate, pwede na akong mag-apply ng Gold card?"
Chineck ni ate ang card ko ulit. Binigyan niya ako nung form kasama nung pen na nakabalot sa purple ribbon na may purple feathery fluffy hairy object sa dulo. Yung parang accessory ng dancer. So ayun. Hindi ko nilagay yung phone number sa bahay, mahirap na. Pagkatapos kong ifill-up yung form, binigay ko na kay Ate Jane ata.
"Sir, after 2-3 weeks pa po ninyo makleclaim. Magdala na lang po kayo ng valid ID with picture. "
"OK. Salamat ate."
2-3 weeks? The hell. No wonder I wasn't very excited nung papunta na ako. Hindi pa pala ako magiging Gold member. Usually kasi, I do. Meron akong high extra perception ability or some sort eh.
May new guy na naglalaro sa machine. I've never seen that guy before. Itago na lang natin siya sa initials na MABAKANAK (MAy BAg KAtulad Nung AKin). Ek, ang haba. Si WGB (White Guy with Bonnet) na lang kasi ang puti niya sobra. Para siyang tumutungga ng 5 bote ng oral glutathione everyday. Magaling siya. Mas magaling sa akin, pero mas magaling pa rin si KBJ (Kamukha ni Billy John). Semi-idol ko na rin si WGB kasi manual player siya. Ang galing talaga ni KBJ kasi muntik na niyang matapos yung Lv. 97 song (na ireresearch ko mamaya pagkapost ko nito) in manual. Grabe.
Well, medyo masaya na rin siguro ako kasi B ako sa 「焼け野が原」 Yakeno ga Hara. Sinubukan kong auto hi-hat ang Luvly, Merry Go Round, at muntik ko na siyang matapos. Nawala lang ang aking snare-bass-snare-bass-snare-bass coordination dun sa barrage part ng song na yun.
I was such a fool to say na last time na nila makikita ang Timezone Powercard 67125548. After 2 weeks minimum pa pala siya mawawala eh. Hmp, eh di hindi ko lang ipapakita sa kanila ever ulit yung card na yun. Di ba?
Pero ngayong magiging gold na ang kulay ng Timezone card ko, napapaisip ako kung ano na ba ang nangyari sa akin. Iniisip ko kung meron bang nagbago sa akin, whether positive or negative ones.
Kung kilala ko ang sarili ko, masasabi kong wala. Ang mga pabago-bago sa aking ugali ay matagal nang parte ng aking character.
Is that good or bad?
It's hard to say. Kung Timezone card lang ako, madali lang ang sagot. Oo, mabuti maging Gold card. Meron kang 1 free yellow-swipered game everyday.
Hay. How I wish naging Timezone card na lang ako ng isang taong malapit na maging Gold member kaya inaalagaan niya ang ang card niya na worth P4,964.00 of accumulated credits...
Pero, ang isang Timezone Powercard ay isang rectangular piece of lifeless, stiff, and cold plastic.
Tell me, given all that someone has gone through, does that matter?
currently listening to:
Supernova
Sailing Day
Tentai Kansoku
Karma
Chineck ni ate ang card ko ulit. Binigyan niya ako nung form kasama nung pen na nakabalot sa purple ribbon na may purple feathery fluffy hairy object sa dulo. Yung parang accessory ng dancer. So ayun. Hindi ko nilagay yung phone number sa bahay, mahirap na. Pagkatapos kong ifill-up yung form, binigay ko na kay Ate Jane ata.
"Sir, after 2-3 weeks pa po ninyo makleclaim. Magdala na lang po kayo ng valid ID with picture. "
"OK. Salamat ate."
2-3 weeks? The hell. No wonder I wasn't very excited nung papunta na ako. Hindi pa pala ako magiging Gold member. Usually kasi, I do. Meron akong high extra perception ability or some sort eh.
May new guy na naglalaro sa machine. I've never seen that guy before. Itago na lang natin siya sa initials na MABAKANAK (MAy BAg KAtulad Nung AKin). Ek, ang haba. Si WGB (White Guy with Bonnet) na lang kasi ang puti niya sobra. Para siyang tumutungga ng 5 bote ng oral glutathione everyday. Magaling siya. Mas magaling sa akin, pero mas magaling pa rin si KBJ (Kamukha ni Billy John). Semi-idol ko na rin si WGB kasi manual player siya. Ang galing talaga ni KBJ kasi muntik na niyang matapos yung Lv. 97 song (na ireresearch ko mamaya pagkapost ko nito) in manual. Grabe.
Well, medyo masaya na rin siguro ako kasi B ako sa 「焼け野が原」 Yakeno ga Hara. Sinubukan kong auto hi-hat ang Luvly, Merry Go Round, at muntik ko na siyang matapos. Nawala lang ang aking snare-bass-snare-bass-snare-bass coordination dun sa barrage part ng song na yun.
I was such a fool to say na last time na nila makikita ang Timezone Powercard 67125548. After 2 weeks minimum pa pala siya mawawala eh. Hmp, eh di hindi ko lang ipapakita sa kanila ever ulit yung card na yun. Di ba?
Pero ngayong magiging gold na ang kulay ng Timezone card ko, napapaisip ako kung ano na ba ang nangyari sa akin. Iniisip ko kung meron bang nagbago sa akin, whether positive or negative ones.
Kung kilala ko ang sarili ko, masasabi kong wala. Ang mga pabago-bago sa aking ugali ay matagal nang parte ng aking character.
Is that good or bad?
It's hard to say. Kung Timezone card lang ako, madali lang ang sagot. Oo, mabuti maging Gold card. Meron kang 1 free yellow-swipered game everyday.
Hay. How I wish naging Timezone card na lang ako ng isang taong malapit na maging Gold member kaya inaalagaan niya ang ang card niya na worth P4,964.00 of accumulated credits...
Pero, ang isang Timezone Powercard ay isang rectangular piece of lifeless, stiff, and cold plastic.
Tell me, given all that someone has gone through, does that matter?
currently listening to:
Supernova
Sailing Day
Tentai Kansoku
Karma
Bump of Chicken forever.
i, 
