Naglalaro kasi kami ng Diablo II: Lord of Destruction nina Ej, Thomas, at kuya niya. Nightmare na kami. Yung Frenzy Barbarian ko, lv. 45 na ata, at ang equip eh Ginther's Rift at Shadow Needle na may Sol. So nasa 700+ bawat hit na ang damage ng Frenzy ko kasi lv. 24 na ito at yung Double Swing na +8% damage per level sa Frenzy eh lv. 21 na. So ayun.
Nag-Baal run kami kanina. Pero before that, may topak daw yung video ng LoD ni Ej, so medyo matagal siyang wala. Naligo muna ako tapos pagbalik ko, wala pa rin si Ej. So naisipang kong bumalik sa Cold Plains. Hinanap ko ang Burial Grounds. Hinanap ko si Blood Raven. Tumalon ako papunta sa kanya sabay Frenzy paglanding. Dead agad. Sigh. Samantalang dati, hirap na hirap akong tsugihin si Blood Raven. It literally took me about 10 minutes or so just to kill her for the very first time (naka /players 8 kasi eh). Well, hanggang pagkatapos ni Countess, medyo mahirap pa rin si Blood Raven.
Sumunod kong pinuntahan ang Catacombs Level 2. Hinanap ko ang hagdan pababa, hanggang makarating ako sa lungga ni Andariel, ang act boss ng Act I. After 5 seconds ng Frenzy, dedz rin. Hala, ang hirap patayin dati ni Andariel ng mag-isa kasi ang dami niyang alipores at nakakabanas ang poison niya. Grabe talaga.
Nakina Blood Raven at Andariel dati ang kapangyarihan. Pero ngayon, nasa akin na. Pipitsugin na sila compared sa Ginther's Rift ko no. Wala silang binatbat sa Frenzy ko na daig pa ang Agi Up sa bonuses.
Pero dahil Nightmare na kami, nawala na naman ang kapangyarihan sa akin. Napunta na naman sa forces of evil. Actually, napatay ako kanina ng isang bunch of Zombies. Mind you, 1038 na ang life ko after Battle Command at Battle Orders at Shout. Tuloy, death took a toll of 54687 gold tapos ang mahal pa buhayin yung alalay ko tapos nawalan pa ako ng experience. Hnf.
Sad. Hindi bumalik si Thomas at yung kuya niya. Bibigyan ko pa sana yung Amazon nung kuya ni Thomas (kuya Michael ata eh -- ata ha) ng Buriza-do-Kyanon at Shael, Ko, at Nef runes para sa Melody para naman may magamit siya. Ay oo nga pala, nakakuha ako ng unique Razor bow, Riphook (ata yung pangalan nun eh). Formidable naman para sa Amazon ng kuya ni Thomas.
Sige aaminin ko na, dati sa high school, nasa akin ang "kapangyarihan." Well, siguro to be more correct, nasa akin pa yung confidence ko. I was ready to face anything that came into my way kasi nga I felt I can do it. Pero ngayon, wala na naman. Takot akong magstep-out at mauna. Ewan ko. Siguro, natapos ko na ang Normal difficulty ng life at tinutuloy ko na ang Nightmare part nito. Hell comes after college I guess. O Hell na ang college? Ewan, ewan, ewan.
Ikuwento ko lang rin na kumain kami nina Ej, Thomas, at Yanyan sa Jollibee kasi gumawa kami ng project sa psych. Gutom na gutom kami pare-pareho. Inorder ko, 2-pc. Burger Steak, 2 extra rice, at isang Mango de Crema Ice Craze. Ang sama ko nga eh, medyo natawa ako nung sinabi nung guy that comes up to you kapag may pila "...at isang pong mehnggo crema." Ah, okay lang sana, pero inulit niya kasi yung "mehnggo" later on. Ayos lang yan Mr. Ordertaker ko kanina. We all have flaws.
Pagkauwi ko, sinabi ko yung order ko sa ate ko kasi kakain pa lang sila. Yung kuya ko, being all snooty and stuff, eh humirit na "ayos ah, karpinterong-karpintero order mo ah!" Hnf. Pinigil ko na lang sarili ko. Nakuntento na lang ako nung sinabi ko sa sarili ko na at least hindi ako mataba, hindi katulad mo na may tiyan ng 50-year old daddy of 4 sets of sexcatuplets (meron bang sexcatuplets?!). Pagym-gym pa, pa-less-carbs less-carbs pa, grabe naman kung lumantak. Nagpaorder siya kanina sa McDo. Well, minimum of P150.00 ata ang delivery eh, so isipin niyo na lang yung kinain niya.
Hah akala mo ha. Dati inaasar asar mo ako dahil mukha akong special asado siopao ng Paotsin. Hah, sino ngayon ang mukhang kumain ng sandosenang jumbo special siopao ng 7-11?
Paminsan talaga, naiingit ako kay Thomas na may kuyang kasundo o kaya kay Ej na walang kuyang snooty and all na kasama sa bahay.
I think power is just recycled, never created, nor destroyed. Paminsan, nasa iyo, paminsan, ang kapangyarihan ay nasa itaas mo. At oo, you can't have it all.
Katulad ng happiness. Katulad ng buhay.
Hay sayang. Walang "there is no cow level" o kaya "power overwhelming" sa LoD.
Pero meron ganyan sa buhay. Oo, meron.
Nag-Baal run kami kanina. Pero before that, may topak daw yung video ng LoD ni Ej, so medyo matagal siyang wala. Naligo muna ako tapos pagbalik ko, wala pa rin si Ej. So naisipang kong bumalik sa Cold Plains. Hinanap ko ang Burial Grounds. Hinanap ko si Blood Raven. Tumalon ako papunta sa kanya sabay Frenzy paglanding. Dead agad. Sigh. Samantalang dati, hirap na hirap akong tsugihin si Blood Raven. It literally took me about 10 minutes or so just to kill her for the very first time (naka /players 8 kasi eh). Well, hanggang pagkatapos ni Countess, medyo mahirap pa rin si Blood Raven.
Sumunod kong pinuntahan ang Catacombs Level 2. Hinanap ko ang hagdan pababa, hanggang makarating ako sa lungga ni Andariel, ang act boss ng Act I. After 5 seconds ng Frenzy, dedz rin. Hala, ang hirap patayin dati ni Andariel ng mag-isa kasi ang dami niyang alipores at nakakabanas ang poison niya. Grabe talaga.
Nakina Blood Raven at Andariel dati ang kapangyarihan. Pero ngayon, nasa akin na. Pipitsugin na sila compared sa Ginther's Rift ko no. Wala silang binatbat sa Frenzy ko na daig pa ang Agi Up sa bonuses.
Pero dahil Nightmare na kami, nawala na naman ang kapangyarihan sa akin. Napunta na naman sa forces of evil. Actually, napatay ako kanina ng isang bunch of Zombies. Mind you, 1038 na ang life ko after Battle Command at Battle Orders at Shout. Tuloy, death took a toll of 54687 gold tapos ang mahal pa buhayin yung alalay ko tapos nawalan pa ako ng experience. Hnf.
Sad. Hindi bumalik si Thomas at yung kuya niya. Bibigyan ko pa sana yung Amazon nung kuya ni Thomas (kuya Michael ata eh -- ata ha) ng Buriza-do-Kyanon at Shael, Ko, at Nef runes para sa Melody para naman may magamit siya. Ay oo nga pala, nakakuha ako ng unique Razor bow, Riphook (ata yung pangalan nun eh). Formidable naman para sa Amazon ng kuya ni Thomas.
Sige aaminin ko na, dati sa high school, nasa akin ang "kapangyarihan." Well, siguro to be more correct, nasa akin pa yung confidence ko. I was ready to face anything that came into my way kasi nga I felt I can do it. Pero ngayon, wala na naman. Takot akong magstep-out at mauna. Ewan ko. Siguro, natapos ko na ang Normal difficulty ng life at tinutuloy ko na ang Nightmare part nito. Hell comes after college I guess. O Hell na ang college? Ewan, ewan, ewan.
Ikuwento ko lang rin na kumain kami nina Ej, Thomas, at Yanyan sa Jollibee kasi gumawa kami ng project sa psych. Gutom na gutom kami pare-pareho. Inorder ko, 2-pc. Burger Steak, 2 extra rice, at isang Mango de Crema Ice Craze. Ang sama ko nga eh, medyo natawa ako nung sinabi nung guy that comes up to you kapag may pila "...at isang pong mehnggo crema." Ah, okay lang sana, pero inulit niya kasi yung "mehnggo" later on. Ayos lang yan Mr. Ordertaker ko kanina. We all have flaws.
Pagkauwi ko, sinabi ko yung order ko sa ate ko kasi kakain pa lang sila. Yung kuya ko, being all snooty and stuff, eh humirit na "ayos ah, karpinterong-karpintero order mo ah!" Hnf. Pinigil ko na lang sarili ko. Nakuntento na lang ako nung sinabi ko sa sarili ko na at least hindi ako mataba, hindi katulad mo na may tiyan ng 50-year old daddy of 4 sets of sexcatuplets (meron bang sexcatuplets?!). Pagym-gym pa, pa-less-carbs less-carbs pa, grabe naman kung lumantak. Nagpaorder siya kanina sa McDo. Well, minimum of P150.00 ata ang delivery eh, so isipin niyo na lang yung kinain niya.
Hah akala mo ha. Dati inaasar asar mo ako dahil mukha akong special asado siopao ng Paotsin. Hah, sino ngayon ang mukhang kumain ng sandosenang jumbo special siopao ng 7-11?
Paminsan talaga, naiingit ako kay Thomas na may kuyang kasundo o kaya kay Ej na walang kuyang snooty and all na kasama sa bahay.
I think power is just recycled, never created, nor destroyed. Paminsan, nasa iyo, paminsan, ang kapangyarihan ay nasa itaas mo. At oo, you can't have it all.
Katulad ng happiness. Katulad ng buhay.
Hay sayang. Walang "there is no cow level" o kaya "power overwhelming" sa LoD.
Pero meron ganyan sa buhay. Oo, meron.
No comments:
Post a Comment