Paminsan talaga, hindi mo inaasahan ang mga nangyayari sa buhay mo. Akala mo, wala ka nang kinabukasan, yun pala, may isang napakaliwanag na bukas ang naghihintay sa iyo. Hindi mo lang ito makita dahil nilulunod mo ang iyong sarili sa mga luha mong dulot ng kawalan na ng pag-asa. Hindi naman kita masisisi kung sadyang mapagbiro ang takbo ng panahon para sa iyo. Totoo naman kasing napakaraming mga pangyayari ang hindi mo inaasahan na hiniling mo na sana nagkaroon ka ng isang uri ng kapangyarihang mabago ang mga ito. Nakalulungkot lang kasing isipin na kailangan mo pang umiyak at magluksa para lamang makita mo ang ngiti ng bukas at mawaksi sa kalungkutan. Pero nananatili pa rin sa pinakamalalim na bahagi ng iyong pagkatao ang kawalan ng pag-asa sa umaga't sa gabi dahil nababagabag ka na sa paglipas ng panahon, babagsak ka na naman sa isang balon na kung saan hindi mo makita ang liwanag sa bibig nito.
Kailangan lang talaga maniwala sa sarili.
At kailangan rin magdasal sa Diyos hindi para bigyan tayo ng lakas, ngunit para bigyan tayo ng oportunidad na maipakita ang kaya nating gawin.
Lord, salamat talaga sa araw (kahapon) na ito.
Kailangan lang talaga maniwala sa sarili.
At kailangan rin magdasal sa Diyos hindi para bigyan tayo ng lakas, ngunit para bigyan tayo ng oportunidad na maipakita ang kaya nating gawin.
Lord, salamat talaga sa araw (kahapon) na ito.
No comments:
Post a Comment