Extra Stage

1000 hits na. Kakaedit yan.

The Cheer Rally was just hot agony. Pure heat and noise. That was all it was to that. Nirequire kasi kami ni Sir Pol na umatend. Magbibigay daw kasi siya ng freecut sa swimming. Pero ayoko ng freecut sa swimming kasi swimming is love, not war.

[Naantala ang post na ito ng halos 2 oras dahil tinulungan ko pa si Miko sa Hamachi, at naglaro pa kami ni Thomas ng 2v6 (well, 2v5 kasi may inactive Zerg) sa Big Game Hunters. It was intensely satisfying and exciting. Nasira ang base ni Thomas kaya kinailangang magmerge sa base ko. Talagang natest ang aking defense sa Terran. In the end, nakapatay ako ng 2056 units dahil sa kakadefend.]

Anyway, after nung cheer rally na yun, siyempre nagpunta akong Gateway. Nanggaling na ako kahapon, at first time ko nilaro ang Sailing Day ADV. Long version siya, meaning 3 songs. Sa first time na yun, ang score ko was A. So kating-kati akong maglaro ulit dahil sa song na iyon. I wanted to play it manually. So ayun, the usual LRT ride, the usual walk papuntang Gateway, the usual tingin sa itaas habang nasa escalator papuntang cinema level.

Pagdating ko, may naglalaro at yung machine ay may 2 credits. Hindi ko kilala yung naglalaro. Anyway, dahil pupunta ulit ako bukas, inisip ko na magpaload na ng P100.00. Pumasok sa isip ko na I haven't loaded such amount for such a long time already. Tapos sabi nung nagload sakin: "Sir, P500.00 na lang, pwede na kayong mag-apply for a gold card." Wow. Matagal-tagal na rin yung gold card na yan. So near, yet so far.

I swiped twice. Nung natapos na yung naglalaro, hindi sumipot yung susunod dapat sa kanya.

"Sino yung susunod?"

"Yung dalawang babae na naka-PE uniform ata."

Oo. Yung naka PE uniform na neon green ang dulo ng itim na sticks nila. Pero wala pa sila, so nauna na ako.

Naka 400+ combo ako sa Libra. Na-A ko ang Real~L size no yume~ manual. Medyo nakukuha ko na ang Yakeno Ga Hara. Sinubukan ko ang Taisetsuna Mono. Doon nagtapos ang una kong credit. Ay oo nga pala, nung turn ko na, dumating si Bob. Tinanong niya ako kung pwede ba siyang sumingit kasi paalis na raw siya. Siyempre, okay lang sa akin. So nung naglalaro na siya, oo andun pa rin yung mga kaartehan niya while playing, pero magaling talaga siya. Promise. S niya lahat, even yung extra stage niya. For some reason, nawala yung notion ko sa kanya na mayabang, mayabang, at mayabang. Hindi ko alam. I felt neutral. Siguro, naisip ko na style niya yun eh. Basta, for some reason, hindi ako naasar sa kanya. Medyo naamaze pa nga ako at napapasabi ng "sayang" kasi muntik na niyang maperfect ang isang Lv. 60+ song in manual.

Sa totoo lang, nagpopost ako ngayon dahil kay Bob.


So ayun. Umalis na siya. Turn ko na ulit. Sailing Day ADV pero auto bass. I wasn't confident enough. To my amazement, na-S ko siya. Sobrang unexpected talaga. Tentai Kansoku dark, na-S ko rin. Muntik ko na rin makuha yung combo breaker. Ang saya ko nun. Siyempre, may extra stage din ako, tulad ni Bob. Real~L size no yume~ ata ang nilaro ko nun. After that, nilapitan ako ni Kuya RB at nagpakilala, isa sa mga moderator ng Pinoy Percussion Freaks. Well, at first sense, mahangin siya, pero what the heck, magaling naman siya kaya he could boast all he wants. Well, mabait naman yung pagsasalita niya eh. Dumating rin sina CNG at yung Nurse Boy na magaling rin. Matagal ko na hindi nakikita si Nurse Boy dun.

Remember sina PE girls? They never came back. So inangkin ko na yung credit nila. Yakeno Ga Hara ulit. Nahihirapan pa talaga ako sa constant cymbal na kasabay ng bass-snare-bass tapos bass-bass. Nakakalito talaga. Naglaro ako ng Sailing Day once again, pero that time, manual. A. Wow. I was amazed. Kinoach pa ako ni CNG. Haha.

So umuwi na ako after nun. Siyempre, nagpaalam ako kay Ate na aalis na ako. The usual lakad. The usual baba ng escalator. The usual punta sa waiting shed. Pero this time, sumakay ako sa ordinary bus. I wanted to feel the wind on my face, even though it was very polluted. Ang saya. I felt that I was flying. I was cramped there in that tiny corner at the back of the bus beside the window. It felt great. I felt that I could do anything at that moment.

But what I really enjoyed dun sa bus ride na yun eh yung pababa na ako. Tumayo ako sa edge ng pinto. What a feeling that was.

What a feeling.

Naka extra stage ako tulad ni Bob. Tulad ni Bob.

What a feeling?