Isang buwan nang huli ang post na ito. February 8, 2009 natapos ang kontrata ni Kuya Jhun, pero ngayon ko lang magagawan ng post ang tungkol sa kanya.
Kagaya ng nakasanayan ko nang gawin, nagpunta ako sa Gateway matapos ang nag-iisang klase ko tuwing Martes. Hindi na ako kumain ng tanghalian dahil na rin nagtitipid ako. Hindi ako kumain noong araw na iyon para may pang-load ako sa Timezone dahil nga panandaliang nawala ang Student Promo nila dahil malapit na ang Christmas Break. Sayang kasi talaga. Ipakita mo lang ang ID mo kapag magpapa-load ka ng P200.00, at magiging P300.00 ang load mo. Hindi ako gastador na nauubos ko ang load na iyon sa isang araw, ang katotohanan niyan ay ipinagkakasya ko na ang load na ito sa loob ng dalawa hanggang tatlong linggo. Mahigpit na kung mahigpit ang sinturon ko noon, yun nga lang, sa Timezone.
At dahil sayang na sayang ako na wala na ang promong iyon, tinanong ko sa isang kuya doon kung ibabalik pa ba nila yung Student Promo ng Timezone.
Sir, sa isang taon na po. Isasabay po sa pasukan.
Oo nga naman.
Kinabukasan, sa rason na hindi ko na matandaan, nagpunta ulit ako sa Timezone. Nakasalubong ko si kuya na pinagtanungan ko noong nakalipas na araw, at sa isang hindi inaasahang pagkakataon, tumango siya noong nakita niya ako. Ngumiti na lang ako pabalik. Lumipas ang isang linggo, at nangailangan ko na ulit magpaload dahil P100.00 lang ang pinapa-load ko. Sa mga sandaling iyon, si kuya pala ang nakatoka sa Timezone sa Food Express, at sa kanya ako nagpa-load dahil gusto kong maglaro ng Tekken 6. Pagkatango niya sa akin at pagkangiti ko sa kanya, inabot ko na ang card ko kasama ang pera.
Sir, dagdagan ko kayo ng free game ha.
Natuwa ako dahil yun rin ang ginagawa ni Ate Myles kapag nagpapaload ako sa kanya.
Masayang-masaya akong naglaro ng PercussionFreaks 5th Mix. Pagkatapos noong una kong kanta doon, nilapitan ako ni kuya at inabutan ako ng higit sa limang Free Two Games na coupon.
Sir, eto o, free games pa.
At lalo pa akong naging masaya. Ang babaw kasi ng kaligayahan ko, at masaya ako na mababaw ang kaligayahan ko.
Simula noon, nag-usap na kami ni kuya tungkol sa kung anu-ano. Dahil isang linggo siyang toka sa ibaba, marami ring pagkakataon na nag-usap kami.
Kuya, Rudolf. Iniabot ko ang kamay ko.
Jhun.
Makalipas ng ilang linggo, naging mas personal na ang mga pinag-uusapan namin ni Kuya Jhun. Ikuwento niya sa akin na hindi siya nakapagtapos sa PMI dahil naging tambay raw siya ng bilyaran sa kanila. Dati raw siyang panadero, at naikwento niya sa akin yung dating nag-apply siya sa isang hotel bilang isang pastry chef. Nakakatuwa dahil parang natupad raw ang mga pangarap ni Kuya Jhun dahil kumpletong-kumpleto raw ang mga kagamitan sa hotel na sinubukan niyang pinasukan. Naikwento rin niya sa akin kung gaano kahirap ang trabaho doon sa Timezone lalung-lalo na kapag straight shift sila, ngunit kahit ganoon, gusto niya raw sanang doon na lang manatiling nagtatrabaho sa Timezone. Doon ko nakita na napakabait talaga ni Kuya Jhun, gaya nga nang sabi sa akin ni Ate Myles noong hindi pa tapos ang kontrata niya.
At lumipas pa ang ilang araw, doon ko na nalaman na isang napakarelihiyosong tao ni Kuya Jhun. Naging libangan raw niya rati ang pagbabasa ng Bibliya, at siya pa lang ang alam ko na nakabasa na ng buong Luma at Bagong Tipan. Ang dami niyang itinuro sa akin tungkol sa Diyos. Tinuruan niya ako ulit maniwala sa Panginoon at magpasalamat sa Kanya sa mga biyayang natatanggap ko sa araw-araw.
Dahil kay Kuya Jhun, muli kong naramdaman ang kapayapaang matagal ko nang hindi naramdaman sa pagdadasal ng taimtim at nang buong puso. Natuto ulit akong umasa sa mga magagandang umaga sa pagtatapos nang kahit na isang kalunos-lunos na araw.
Pero isang buwan na ang nakalipas mula natapos ang kontrata ni Kuya Jhun sa Timezone. Sa kasamaang palad, hindi na-extend ang kontrata niya doon at kinailangang magpaalam na. Halos tatlong linggo na rin ang nakalipas noong huli niya akong tinext na naghahanap siya ng trabaho sa may Ayala habang nakasakay sa dyip. Tinanong ko na rin sina Kuya Joel at Kuya Aries kung may balita ba sila kay Kuya Jhun, at sabi rin nila, hindi na siya nagpaparamdam.
Kuya, kung naasan ka man ngayon, maraming salamat. Hindi mo lang alam, pero ikaw ang isa sa mga taong nagpabago ng buhay ko. Mamimiss ko ang mga forwaded messages mo sa aking tuwing umaga. Ingat ka palagi, at sana, i-text mo ako kung kumusta ka na. Lagi kong ipagdadasal ang patuloy na mga biyaya para sa iyo at pamilya mo.
