Ayon sa Psychology 101, mabuti ang pagsusulat tungkol sa iyong mga emotions. It promotes better health, just like Yakult does.
I came up with this idea after reading two sucky A JUICES chapters of Santrock's stupid psych book. They call this cathartic writing, na ang nagpasimuno ay isang [insert proper adjective] man who goes by the name of Sigmund Freud.
Naisip ko lang na lagi na lamang akong api in terms of life. Pero as I see it, masaya naman ako kahit papaano. Parang amidst all the troubles I go through everyday, in the end, I still have my two legs and feet and stand up. It is a painful experience, pero hey, masaya pa rin naman ako kahit papaano. Nasanay na ata ako sa buhay na ganito.
Naisip ko kasi yung isang taong kilala ko. Palagi syang masaya, pero iba yung hapiness nya I guess. Sa tingin ko, hindi niya alam kung ano ang rejection kasi never ko pa naman siyang nakitang nireject ng tao o kaya ng isang grupo. Yun, lagi siya sigurong masaya kasi hindi siya nirereject ng tao. Pero ngayon, hinaharap niya ang isa sa mga biggest rejections sa buhay niya.
Parang... Indigestion? Gluttony? Pakonti-konti lang para matunawan, huwag maging matakaw para hindi mahirapan ang tiyan. Ang pangit naman nung analogy ko.
Pero okay lang, andyan naman ang Yakult, with probiotics for digestion.
Parang artista. Halimbawa, si Ate Shawie. Super duper sikat niya and all, miski lumobo na siya to immeasurable proportions [hyperbole to prove a point, baka makaoffend ako ng mga Sharonians diyan at bugbugin ako or something]. Never pa atang nagkatime na nawala siya sa limelight. I mean, miski nung buntis siya, nasa industriya pa rin siya. Eh paano kung for some catastrophic reason, hindi na siya sikat at biglang naging poor na silang mag-anak? I bet my pwet, mahihirapan sila ng todo. Hindi kasi ata laki sa hirap sina Ate Shawie eh. Hindi ko sila maimagine na kumakain sila ng asin at kanin for their single meal sa isang araw. I mean, mahihirapan talaga sila. O kaya si Kris diba? Masaya ba kaya talaga sila? From what I hear [hindi ko po ito opinyon, opinyon po ng ibang tao], si Ate Shawie raw eh plastic. Parang ako naman, ows? She looks nice sa screen. Eh si Kris?
Gawa tayo ng example. Kunwari, si Azerbaijanbaku, isang very poor taong kalye na hindi naligo for three years at nilalayuan ng tao ay pinulot ng Ambush Makeover. Wow, pogi nya pala, gayot pala siya, ganda pala ipin niya, so nadiscover ng Starstruck at naging next big thing sa mga tili ng mga babae at badaffy. Isabay natin dito ang pag-upos ng kinang ng isang fictitious starlet named Kristeta na super yaman at super sikat na ang pay ay nasa P750,000 per show. Pareho silang maninibago, pero mas malaki ang paninibago ni Kristeta. Kung hindi ninyo maintindihan kung bakit, too bad, hindi ko iexplain.
~
Parang yung taong palaging masaya... Sa tingin ko, maganda maging mababaw, pero hindi siguro mararamdaman ng ganitong klaseng tao ang tunay na kaligayahan. I mean, nevermind. Maybe they are, at ang hapiness na iyon ay being happy all the time.
Yung taong palaging malungkot... will never know what true sadness is? Ewan ko. Hindi ako some psycho psychologist to bother. Hindi ako kasing talino ni Sigmund Freud at ni Carl Jung or ni [insert some person with a yearly qpi higher than 2.28].
*sigh*
Ang init no? Kanina ata nasa 38.xx degrees yung init eh.
I guess life doesn't tell you na maswerte ka pala at nasa sitwasyon kang ganyan. Yun ang masaklap eh.
Dr. Shirota, do you have a Yakult for the indigestion of life?
I came up with this idea after reading two sucky A JUICES chapters of Santrock's stupid psych book. They call this cathartic writing, na ang nagpasimuno ay isang [insert proper adjective] man who goes by the name of Sigmund Freud.
Naisip ko lang na lagi na lamang akong api in terms of life. Pero as I see it, masaya naman ako kahit papaano. Parang amidst all the troubles I go through everyday, in the end, I still have my two legs and feet and stand up. It is a painful experience, pero hey, masaya pa rin naman ako kahit papaano. Nasanay na ata ako sa buhay na ganito.
Naisip ko kasi yung isang taong kilala ko. Palagi syang masaya, pero iba yung hapiness nya I guess. Sa tingin ko, hindi niya alam kung ano ang rejection kasi never ko pa naman siyang nakitang nireject ng tao o kaya ng isang grupo. Yun, lagi siya sigurong masaya kasi hindi siya nirereject ng tao. Pero ngayon, hinaharap niya ang isa sa mga biggest rejections sa buhay niya.
Parang... Indigestion? Gluttony? Pakonti-konti lang para matunawan, huwag maging matakaw para hindi mahirapan ang tiyan. Ang pangit naman nung analogy ko.
Pero okay lang, andyan naman ang Yakult, with probiotics for digestion.
Parang artista. Halimbawa, si Ate Shawie. Super duper sikat niya and all, miski lumobo na siya to immeasurable proportions [hyperbole to prove a point, baka makaoffend ako ng mga Sharonians diyan at bugbugin ako or something]. Never pa atang nagkatime na nawala siya sa limelight. I mean, miski nung buntis siya, nasa industriya pa rin siya. Eh paano kung for some catastrophic reason, hindi na siya sikat at biglang naging poor na silang mag-anak? I bet my pwet, mahihirapan sila ng todo. Hindi kasi ata laki sa hirap sina Ate Shawie eh. Hindi ko sila maimagine na kumakain sila ng asin at kanin for their single meal sa isang araw. I mean, mahihirapan talaga sila. O kaya si Kris diba? Masaya ba kaya talaga sila? From what I hear [hindi ko po ito opinyon, opinyon po ng ibang tao], si Ate Shawie raw eh plastic. Parang ako naman, ows? She looks nice sa screen. Eh si Kris?
Gawa tayo ng example. Kunwari, si Azerbaijanbaku, isang very poor taong kalye na hindi naligo for three years at nilalayuan ng tao ay pinulot ng Ambush Makeover. Wow, pogi nya pala, gayot pala siya, ganda pala ipin niya, so nadiscover ng Starstruck at naging next big thing sa mga tili ng mga babae at badaffy. Isabay natin dito ang pag-upos ng kinang ng isang fictitious starlet named Kristeta na super yaman at super sikat na ang pay ay nasa P750,000 per show. Pareho silang maninibago, pero mas malaki ang paninibago ni Kristeta. Kung hindi ninyo maintindihan kung bakit, too bad, hindi ko iexplain.
~
Parang yung taong palaging masaya... Sa tingin ko, maganda maging mababaw, pero hindi siguro mararamdaman ng ganitong klaseng tao ang tunay na kaligayahan. I mean, nevermind. Maybe they are, at ang hapiness na iyon ay being happy all the time.
Yung taong palaging malungkot... will never know what true sadness is? Ewan ko. Hindi ako some psycho psychologist to bother. Hindi ako kasing talino ni Sigmund Freud at ni Carl Jung or ni [insert some person with a yearly qpi higher than 2.28].
*sigh*
Ang init no? Kanina ata nasa 38.xx degrees yung init eh.
I guess life doesn't tell you na maswerte ka pala at nasa sitwasyon kang ganyan. Yun ang masaklap eh.
Dr. Shirota, do you have a Yakult for the indigestion of life?
No comments:
Post a Comment