Gago. Hindi yan yung cracker sandwich.
Kasi naman eh. Ang tagal-tagal ko nang ibinigay kay mamie yang Scholarship Update Form na yan, at ngayon niya lang nalaman na kailangan pala ng Certificate of Employment ng mga nagtratrabaho sa family. Sheesh.
Nagsimula yun nung breakfast. Tinanong sakin ni kuya kung kailan yung deathline nung pakshet form na yun. Sabi ko, Monday.
Tanungin nga kita: Alam mong napakahalaga ang form na ito. As in napakahalaga, as in my life depends on it [for some reason or another], as in kapag nawala ito, maggugunaw na ang mundo ko [kunwari lang, pero ang totoo, hindi]. Kapag late, hindi na tatanggapin. "Monday." Ano kayang Monday yun? Like duhness, dahil sobrang taisetsu na yung form na yun, last Monday. Duh. Duh. Duh. Kaya nga importante eh, hindi gagawing late.
"Last Monday?"
Well, enemphasize ko lang ng kaunti yung "This" sa sagot ko na "This Monday."
So ayun, sabi ng mamie, bakit daw galit ako agad and everything. Dada dito, dada doon. Well, for one thing, kakagising ko lang nun eh, so sorry, inaantok pa ako. And another thing, hindi ako galit. Ganoon lang talaga ako magsalita. Ganoon yung normal voice ko. Ampf. Nanay ko hindi alam kung paano ako magsalita. Ampon siguro ako.
Sinabi ko na kay mamie nung Monday na isubmit ko na sana yung form na yan sa Thursday. Napakacooperative naman ni mamie at ginawa ang letter niya nung Thursday late evening. Wee.
At dahil gusto ko na talagang ipasa yung form na yan kanina, kinukulit ko si mamie. Sabi ko 10:30, alis na ako ng bahay kasi nga hanggang 12 lang ang OAA. Compare niyo ang mga ginawa namin ha:
9:00: Kumain kami ng breakfast. Oo, breakfast.
9:20: Niligpit ko ang hapag-kainan. Nagbasa ng chika si mamie.
9:25: Natapos kong iurong ang mesa. Nagbabasa pa rin si mamie at nagtetetext.
9:30: Watashi wa hajimemashou no shukudai desu. Si mamie, nag-ayos ng gulay sa crisper.
9:45: Gumagawa pa rin ako ng homework sa JSP1. Nagluto na ng tanghalian si mamie.
10:15: Naligo na ako. Nagluluto pa rin si mamie.
10:30: Good to go na ako. Saka pa lang finifill-upan ni mamie yung form. Hindi pa niya naeedit yung letter niya. Ieedit pa niya raw yun kaya hindi pa niya pinaprint. Yung letter ko, good to go na rin.
10:45: Naglaro ako ng O2Mania. Wala pa ring balita kay mama.
11:00: Omg. B ako sa Kan Kan sa StepMania. Wala pa rin~
11:15: Narealize ni mamie na kulang pa ang requirements. Ngayon niya lang narealize. Ako, naghanap ng Ohayou (Hunter x Hunter) sa Limewire at dinownload ito.
11:20: Natapos ang download nung Ohayou. Kumuha ako ng lyrics ng Tentai Kansoku sa GDAmania kasi itratranslate ko to hiragana for practice.
So ayun, narealize ni mamie na kulang pa yung reqs, narealize niyang 11:30 na, at narealize niyang hindi na ako aabot sa OAA. So tinanong niya sa akin kung aalis daw ba ako.
"Pupunta akong school eh."
"ANO BA! IKAW KAHIT SINO TINATAASAN MO NG BOSES! ABA, RODOLFO, LUMAGAY KA NGA SA LUGAR! ANO NA LANG BA AKO SA BAHAY NA 'TO HA?"
Pramis. Demo ko pa kung paano ko sinabi yung "Pupunta akong school eh." Pramis. Tumahimik na lang ako.
Ang hirap maging anak na full of emotions. Negative, positive, basta emotions. Alam niyo naman siguro kung paano ako magsalita, hindi ba? Kung hindi, tawagan niyo ako or something. Magcomment lang kayo at iwan ang number niyo dun or ibigay ko number ko sa bahay. Sa sobrang daming nangyayari sa loob ko, paminsan, I must admit, nagkakaroon ng mga hindi sinasadyang tono sa boses ko. Well, hindi ko naman sinasadya. Sorry kung may napagtaasan ako ng boses for no reason at all. Gomenasai. Hindi ko talaga sinasadya.
Buti na lang, after that, wala nang incident that needed for me to speak. Ay meron pala, tinanong kung anong oras ako uuwi.
"Ma-ma-ya."
I think yun na ata ang pinakamonotonous na sentence na nasabi ko ever sa buhay ko.
Tse. Walang tao sa Webtown. So hindi nangyari yung chance for redemption ko. Iie iie iie. So naglaro na lang kami ng Moomoo. Ginamit ko si Tygore Dusthoof, and wow, isa na rin siya sa mga favorite ko. Lahat ng excitement ko kahapon, sobrang todoinks. Nawala. I didn't feel the call of that place. Grabe naman. Ang bilis nawala ang urge ko.
So kumain na lang kami sa Jollibee. Nag-order ako ng Value Meal K1, extra rice, at Ube Keso Ice Craze. Masarap naman, ang weird lang nung texture nung cheese. Buti na lang, kasi mukha raw Gerber yung saba con hielo.
Tapos may tumabi samin na couple na feelinggero't feelinggerang ingglesador at ingglesera. Hindi naman sila mukhang Amerika-jin. So ayun, sinidestab na lang namin sila gamit ang Chinese, Japanese, at Sign Language. That was relieving, I tell you.
It was such a relief. Buti na lang, tumabi yung dalawang yasui no hito na yun sa amin.
Nakakataba kaya ang Ice Craze? I plan on eating one everyday. Ang init din kasi eh. Pero dahil malamig, baka maapektuhan ang boses ko. Well, singer ba ako, aber?
Lose... my... voice?
Hindi ba nawalan na ako ng boses a long, long, long time ago?
Ah, voice as in voice na nakakaapekto sa sound, voice na gumagawa ng sound waves, etc. Basta, yung boses na naririnig.
Excited na ako. Wee.
Kasi naman eh. Ang tagal-tagal ko nang ibinigay kay mamie yang Scholarship Update Form na yan, at ngayon niya lang nalaman na kailangan pala ng Certificate of Employment ng mga nagtratrabaho sa family. Sheesh.
Nagsimula yun nung breakfast. Tinanong sakin ni kuya kung kailan yung deathline nung pakshet form na yun. Sabi ko, Monday.
Tanungin nga kita: Alam mong napakahalaga ang form na ito. As in napakahalaga, as in my life depends on it [for some reason or another], as in kapag nawala ito, maggugunaw na ang mundo ko [kunwari lang, pero ang totoo, hindi]. Kapag late, hindi na tatanggapin. "Monday." Ano kayang Monday yun? Like duhness, dahil sobrang taisetsu na yung form na yun, last Monday. Duh. Duh. Duh. Kaya nga importante eh, hindi gagawing late.
"Last Monday?"
Well, enemphasize ko lang ng kaunti yung "This" sa sagot ko na "This Monday."
So ayun, sabi ng mamie, bakit daw galit ako agad and everything. Dada dito, dada doon. Well, for one thing, kakagising ko lang nun eh, so sorry, inaantok pa ako. And another thing, hindi ako galit. Ganoon lang talaga ako magsalita. Ganoon yung normal voice ko. Ampf. Nanay ko hindi alam kung paano ako magsalita. Ampon siguro ako.
Sinabi ko na kay mamie nung Monday na isubmit ko na sana yung form na yan sa Thursday. Napakacooperative naman ni mamie at ginawa ang letter niya nung Thursday late evening. Wee.
At dahil gusto ko na talagang ipasa yung form na yan kanina, kinukulit ko si mamie. Sabi ko 10:30, alis na ako ng bahay kasi nga hanggang 12 lang ang OAA. Compare niyo ang mga ginawa namin ha:
9:00: Kumain kami ng breakfast. Oo, breakfast.
9:20: Niligpit ko ang hapag-kainan. Nagbasa ng chika si mamie.
9:25: Natapos kong iurong ang mesa. Nagbabasa pa rin si mamie at nagtetetext.
9:30: Watashi wa hajimemashou no shukudai desu. Si mamie, nag-ayos ng gulay sa crisper.
9:45: Gumagawa pa rin ako ng homework sa JSP1. Nagluto na ng tanghalian si mamie.
10:15: Naligo na ako. Nagluluto pa rin si mamie.
10:30: Good to go na ako. Saka pa lang finifill-upan ni mamie yung form. Hindi pa niya naeedit yung letter niya. Ieedit pa niya raw yun kaya hindi pa niya pinaprint. Yung letter ko, good to go na rin.
10:45: Naglaro ako ng O2Mania. Wala pa ring balita kay mama.
11:00: Omg. B ako sa Kan Kan sa StepMania. Wala pa rin~
11:15: Narealize ni mamie na kulang pa ang requirements. Ngayon niya lang narealize. Ako, naghanap ng Ohayou (Hunter x Hunter) sa Limewire at dinownload ito.
11:20: Natapos ang download nung Ohayou. Kumuha ako ng lyrics ng Tentai Kansoku sa GDAmania kasi itratranslate ko to hiragana for practice.
So ayun, narealize ni mamie na kulang pa yung reqs, narealize niyang 11:30 na, at narealize niyang hindi na ako aabot sa OAA. So tinanong niya sa akin kung aalis daw ba ako.
"Pupunta akong school eh."
"ANO BA! IKAW KAHIT SINO TINATAASAN MO NG BOSES! ABA, RODOLFO, LUMAGAY KA NGA SA LUGAR! ANO NA LANG BA AKO SA BAHAY NA 'TO HA?"
Pramis. Demo ko pa kung paano ko sinabi yung "Pupunta akong school eh." Pramis. Tumahimik na lang ako.
Ang hirap maging anak na full of emotions. Negative, positive, basta emotions. Alam niyo naman siguro kung paano ako magsalita, hindi ba? Kung hindi, tawagan niyo ako or something. Magcomment lang kayo at iwan ang number niyo dun or ibigay ko number ko sa bahay. Sa sobrang daming nangyayari sa loob ko, paminsan, I must admit, nagkakaroon ng mga hindi sinasadyang tono sa boses ko. Well, hindi ko naman sinasadya. Sorry kung may napagtaasan ako ng boses for no reason at all. Gomenasai. Hindi ko talaga sinasadya.
Buti na lang, after that, wala nang incident that needed for me to speak. Ay meron pala, tinanong kung anong oras ako uuwi.
"Ma-ma-ya."
I think yun na ata ang pinakamonotonous na sentence na nasabi ko ever sa buhay ko.
Tse. Walang tao sa Webtown. So hindi nangyari yung chance for redemption ko. Iie iie iie. So naglaro na lang kami ng Moomoo. Ginamit ko si Tygore Dusthoof, and wow, isa na rin siya sa mga favorite ko. Lahat ng excitement ko kahapon, sobrang todoinks. Nawala. I didn't feel the call of that place. Grabe naman. Ang bilis nawala ang urge ko.
So kumain na lang kami sa Jollibee. Nag-order ako ng Value Meal K1, extra rice, at Ube Keso Ice Craze. Masarap naman, ang weird lang nung texture nung cheese. Buti na lang, kasi mukha raw Gerber yung saba con hielo.
Tapos may tumabi samin na couple na feelinggero't feelinggerang ingglesador at ingglesera. Hindi naman sila mukhang Amerika-jin. So ayun, sinidestab na lang namin sila gamit ang Chinese, Japanese, at Sign Language. That was relieving, I tell you.
It was such a relief. Buti na lang, tumabi yung dalawang yasui no hito na yun sa amin.
Nakakataba kaya ang Ice Craze? I plan on eating one everyday. Ang init din kasi eh. Pero dahil malamig, baka maapektuhan ang boses ko. Well, singer ba ako, aber?
Lose... my... voice?
Hindi ba nawalan na ako ng boses a long, long, long time ago?
Ah, voice as in voice na nakakaapekto sa sound, voice na gumagawa ng sound waves, etc. Basta, yung boses na naririnig.
Excited na ako. Wee.
No comments:
Post a Comment