Ang unang pumasok sa makitid kong isipan nung narinig ko ang course title ng Sa21 ay ang paghuhukay ng mga fossils sa kung saan mang excavation site. Ayaw ko nitong subject na ito dahil labor intensive ito at kailangan pa ng matalas na mata para sa mga appraisals and stuff. Siyempre, mali ako. Archeology pala ang nasa utak ko. Well sorry na, active lang kasi ang aking imagination.
Tungkol pala sa society at ang mga taong bahagi nito ang Sociology and Anthropology. Tungkol ito sa pang-araw-araw na buhay ng mga tao at yung mga kaganapang nangyayari sa paligid nila. Inaral namin kung bakit ba ganito ang takbo ng ganyan, at kung meron ba itong relevance sa greater society kung saan napapabilang ito. Ayon nga sa syllabus ni Ma'am Andie:
"The course will introduce you to sociological and anthropological perspectives that will allow you to think about the poor, love and sex, crime, basketball, food, and many other things, in new ways. It is hoped that through this course, you will gain a better understanding of yourself and your place in society in an increasingly globalized world."
Okay naman ang Sa21. Madali siya kung ikukumpara sa CS177. Mas madali ang requirements kasi parang pwede nang iapply na lang ang common sense, pero ayon sa aming mga lessons at mga lectures, common sense is not enough. Well, oo. Hindi nga ito enough to fully grasp the concepts, pero enough na ito para sagutin ang mga quizzes ni Ma'am Andie. Pero dahil ako ay isang self-proclaimed good student of my college, nakikinig ako sa mga lectures ni Ma'am. Hindi lang dahil sa rason na sa lectures based ang mga quizzes, kung hindi dahil din sa rason na medyo interesting din yung material, kahit papaano. Nagkaroon kasi kami ng isang reading entitled "Survivors of F-227". Wala lang. Ito yung kaisa-isang reading na binasa ko ng seryoso. Interesting siya kasi parang pinakita dito na walang absolute truth, dahil maaari itong imanipulate ng tao para majustify ang actions. Ang nangyari kasi, nagcrash ang isang eroplano sa isang Himalayas-like environment lulan ang isang soccer team at ang kanilang mga pamilya yata. Maraming namatay, ngunit may ilan na nagsurvive rin. Dahil walang pagkain, they resulted into cannibalism. Nagkaroon pa nga sila ng rules tungkol sa kung sino at ano lang dapat ang mga kakainin, at meron pa ngang nagpuslit ng kamay para sa kanyang midnight snack. Nung sila ay marescue, sinabing ayos lang ang ginawa nila dahil tutal, extreme case na talaga. Wala na silang magagawa, at wala na rin namang souls yung mga dead bodies, so the act really can't be defined as cannibalism.
Interesting naman talaga yung Sa21. Yun nga lang, hindi ko ito masyadong nabigyan ng kaukulang pansin dahil nga sa CS177. Masaya rin ako kahit papaano kasi sa class kong ito, nagkaroon ako ng panibagong friend. Well, mas mabuti sana kung friends, pero ayos na rin miski na si Anton lang yung nakilala ko at lagi kong nakakausap.
Marami naman akong natutunan. Marami akong natutunang bagong supplementary knowledge dun sa mga rare moments na bigla na lang akong napapaiisip tungkol sa estado ng aking bansa at kung ano ba ang ginagawa ko upang tugunan ang mga problemang hinaharap ng Philippines.
Maraming salamat kay Ma'am Andie Soco (*bang bang*) at sa classmates ko sa Sa21. Napasaya niyo ako in little ways, but those tiny things count the most.
Tungkol pala sa society at ang mga taong bahagi nito ang Sociology and Anthropology. Tungkol ito sa pang-araw-araw na buhay ng mga tao at yung mga kaganapang nangyayari sa paligid nila. Inaral namin kung bakit ba ganito ang takbo ng ganyan, at kung meron ba itong relevance sa greater society kung saan napapabilang ito. Ayon nga sa syllabus ni Ma'am Andie:
"The course will introduce you to sociological and anthropological perspectives that will allow you to think about the poor, love and sex, crime, basketball, food, and many other things, in new ways. It is hoped that through this course, you will gain a better understanding of yourself and your place in society in an increasingly globalized world."
Okay naman ang Sa21. Madali siya kung ikukumpara sa CS177. Mas madali ang requirements kasi parang pwede nang iapply na lang ang common sense, pero ayon sa aming mga lessons at mga lectures, common sense is not enough. Well, oo. Hindi nga ito enough to fully grasp the concepts, pero enough na ito para sagutin ang mga quizzes ni Ma'am Andie. Pero dahil ako ay isang self-proclaimed good student of my college, nakikinig ako sa mga lectures ni Ma'am. Hindi lang dahil sa rason na sa lectures based ang mga quizzes, kung hindi dahil din sa rason na medyo interesting din yung material, kahit papaano. Nagkaroon kasi kami ng isang reading entitled "Survivors of F-227". Wala lang. Ito yung kaisa-isang reading na binasa ko ng seryoso. Interesting siya kasi parang pinakita dito na walang absolute truth, dahil maaari itong imanipulate ng tao para majustify ang actions. Ang nangyari kasi, nagcrash ang isang eroplano sa isang Himalayas-like environment lulan ang isang soccer team at ang kanilang mga pamilya yata. Maraming namatay, ngunit may ilan na nagsurvive rin. Dahil walang pagkain, they resulted into cannibalism. Nagkaroon pa nga sila ng rules tungkol sa kung sino at ano lang dapat ang mga kakainin, at meron pa ngang nagpuslit ng kamay para sa kanyang midnight snack. Nung sila ay marescue, sinabing ayos lang ang ginawa nila dahil tutal, extreme case na talaga. Wala na silang magagawa, at wala na rin namang souls yung mga dead bodies, so the act really can't be defined as cannibalism.
Interesting naman talaga yung Sa21. Yun nga lang, hindi ko ito masyadong nabigyan ng kaukulang pansin dahil nga sa CS177. Masaya rin ako kahit papaano kasi sa class kong ito, nagkaroon ako ng panibagong friend. Well, mas mabuti sana kung friends, pero ayos na rin miski na si Anton lang yung nakilala ko at lagi kong nakakausap.
Marami naman akong natutunan. Marami akong natutunang bagong supplementary knowledge dun sa mga rare moments na bigla na lang akong napapaiisip tungkol sa estado ng aking bansa at kung ano ba ang ginagawa ko upang tugunan ang mga problemang hinaharap ng Philippines.
Maraming salamat kay Ma'am Andie Soco (*bang bang*) at sa classmates ko sa Sa21. Napasaya niyo ako in little ways, but those tiny things count the most.
No comments:
Post a Comment