......-.-.... -.---- -..- -.-.-...---..- .-.-...--- -.-.---.--. -....--.-..-.-.-.- .--..-.-..--.--. ...-...--.--. -........... -.---- -..--.--. .....-..-....--.....-.--. .-..-.......-.-.... -.---- -..- .-.-...--- -.-.---.--. -....--.-..---..--.-..-. .--...-.--- -.--.---. -.--..- -.-.-...---..---..-- -..-.--..---.-.-----.--..-....-.-..--.-.. -.---- -..- -.-.-...---..- .....--..--.-.---.-.-.-
.--..-.-..- .--.-----.--. ..--.--. -.-.-......-.-.- .-...---... -..- .-...--.--. .--.-----.--. .--..----.-.--..-...----.- ....- ......--.--. ...-.--. ---..-. -....--..-..........----..-.-.- .......-............. -.---- ..---- ....- ----..- .-..--..-.-..-.-.. ---.---.....-... ..-.---.-.-.-.....--..-- .--...-.--- .--.--. -------------..-- .--.---- .--.--. --..----.---..-.--.- -.--. ----..- .....-.--.--..----.... -..- -.-.---.--. ....-.--. -..---...--...-.--. .--..-.----.. .--.---- ....- -.....-.--...- -.--. -....--..-..........----..-.-.- -.-.-....-.-...--..--. -.---- -.--..- -.-.-...---..-.-.-.- ..-.--.--.----.--. -.---- .-...--.--. -..---.--. -.-.---.--. .--.--.--.. -..- -....- ......-...---..-- .--...-.--- .-...---...-.--. .-..-..--.--.--.. -..- .--.----.-..-. .--.--. .-...----.-.-...--....-... ....- ----..- .-...--..... -.----.-.-.- -..-.............-..-.--..--. -..- .-...-. .....--..--.-.--- .--.----.-.-.- --.--.-.--.---... .--.--. -.--.-..----.--. -....--.--.--.--..-- ......-.-.... -.---- --.-.--..--....--.-.-...-.--.--. ......-.-.... .--..- .-...-. .--.---- ....--..--.-- .----.--.--.. -.--. --.---.-......-.-.-.-
.--..-.-..--.--. -.-.--...-..- .-...--.--..-.-.- --.-....--.--.- -..- .--.---- -.-.--...-..- -.-.-..... -..---.-.-.-.--.-----... -..- -.-.---..--..-- .--...-.--- ..-.---.-. ...-----. .-...-...----.--..-- -..---.--. .--..-.--.--.. -..- .--.------..-- -....----.-.-....-.- -..- -..---.--. .--.---- ....- ......--.--. --.-.......-..-.--. -..- ....-.--..--- -.--. .--..---.-.-.-.-...---.--.-.-----.-.-.- .-- .-....-...- -..---.--. -.--..--.------.--..-- .....-..-....--..... -.---- -..--.--. -..-.-...--.-...---.--.-.----- -..- -..---.--. .--.------..-- .--...-.--- -..--.-.--.-.--...----......-. -..- -..- .-...---... -..- .-...--.--. .--.-----.--. -..-.-...--.-...---.--.-.-----.-.-.- ......-.-.... -.---- -..- -.-.-...---..- .-.-...---.-.-.-
--.-....---.- -....--.--. .....--.--..-.-...-. .--.--. ......--.--. -..--.-.-.-.....--..-... -..- -.-.---.--. ....-.--. --.-....--.--.- -.-.---..-.--. .-...-.....--..--.. --- -.-.-...-...--.--..--. -.---- -..- -....- -.-.-...---..--.--. ...--.--..--. .--.--. .-...-.....-- -.-.---.--. ....-.--. -.---- ..---- ..-....--.--. .-- --.---......--.--.-...- -.--. .--..--...-....---.---..--.. ......-.-.... -.---- .-.-...--- -.-.---.--. -.-.--.-.--.--.--...-. -.-----.--. --.---.-......-.-.-.- -.--.---. -.--..- ......-.-.- -.--.---. .--.--. .--..-.----....-...--.-.-.-.- ......-.-.... -.---- -.-.--.--.--.--. --.---.-......-.-.-.-
--.-...-.--.--..--- .-...--.--. -....- .--.-----.--. .----.-.-....- ....- .--.-.-...-..--.. ......-.-.....-.-.- -..--...-....--.-.-...- .--..- .-...-. .--.---- -..- --.--.-- --.-.-.-....-.....--. .--..- .-...-. ....- -.-.--.-.--.-.-.-.- -..--...-....--.-.-...- .--..- .-...-. .--.---- -..- --.--.-- --.-.-.-....-.....--. .--.---- ....- .--.-..-.--. ....-.-....-.....-.-.- ......-.-.... -.---- -..- -.-.-...---..- .-.-...---.-.-.-
.--...-.--- .....--...-.-.-
Happy 53rd birthday Mamie.
Monday, March 3, 2008
-.-.-----.--..-....-.-..--..----....: .---..-..-. .--.-.. .---..-..-.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
cannot read morse? well, ayan.
Complications: Again and Again
Hindi ko na talaga alam kung bakit. Parang ilang beses ko nang sinasabing “hindi ko na alam kung bakit,” pero yun nga talaga, napa-complicated ko na talaga siguro.
Para akong ewan kasi. Lagi na lang akong pumapasok sa isang state of depression. Isinisisi ko ito sa mga external outside forces, pero ang totoo, ako ang gumagawa ng mga situations na kung saan nagiging prone ako sa bingit ng depression. Kasalanan ko nga talaga. Itatanong ko lang naman kung uuwi na ba sila, pero laging “uuwi na ako” ang lumalabas sa mga labi ko. Nahihirapan na rin siguro ako. Matapos ang tatlong buwan, hindi ko mapaniwalaang hindi pa rin ako sanay umuwi ng mag-isa.
Parang kanina lang. Masaya na ako kanina kasi nagkaayos na kami, pero for some reason, nung pauwi na ako, bumalik na naman ako sa isang mahirap na estado ng pagkalungkot. At least naman ngayon, sinasabi ko nang nalulungkot na naman ako, pero nakakabother na na lagi na lang akong nalulungkot. Hindi ko na talaga alam.
Masama bang hangarin ang isang nakalipas na kung saan masaya kaming lahat? O kailangan ko na ba talagang iwanan ang lahat kung saan ko ito iniwan at magsimula ng panibago? Hindi ko alam kung kakayanin kong mag-isa. Yun nga eh. Yun ang problema. Hindi ko kayang mag-isa.
Masyado lang ba akong umaasa sa wala? Hindi. Naniniwala pa rin ako na may maaasahan pa rin sa kanya. Naniniwala pa rin ako na may maaasahan ako sa aking sarili. Hindi ko na talaga alam.
Pero sige.
*hug* dinugo ang ilong ko sa morse code. OwO
=)
aw... panu mo natranslate sa morse code iyan? pa-share naman hehehehhe...
Post a Comment