Nararamdaman kong umaagos ang aking dugo patungo sa aking utak. Sandali lang ha, iinom lang ako ng tubig. Itutuloy ko ang post kong ito mamaya ng kaunti.
(Matapos uminom ng tubig)
Grabe. Umiikot pa rin ang mundo ko. Dahil siguro sa kakabasa ng history. Parang nasusuka nga yata ako eh.
(Matapos tingnan ang EssenceRO)
Halos isang linggo na pala akong hindi naglalaro ng EssenceRO. Hay. Bakit ba ang sakit ng ulo ko bigla? Nakakairita naman talaga.
(Matapos pindutin ang close button ng tab ng isang blog)
Ayun. Ito pala yung rason ng aking pagkahilo. I want to hurl, honestly.
(Matapos maisip ang tag ng post kong ito)
Nakaramdam ulit ako ng isang wave ng hilo. Nanlalabo rin ang paningin ko.
(Matapos tingnan ang contacts sa YM)
Nakakainis naman. Bakit hindi pa rin niya ako ina-IM? Naiinip na ako. Tuloy, nahihilo pa rin ako. Ang labo naman ng mga pinagsasabi ko.
(Matapos ang wave number x ng pagkahilo)
Wala. Piga na ang utak ko. Ginawa ko kasi yung part 2, 3, at 4 nung project proposal namin mula 9:04 kagabi hanggang 6:17 kaninang umaga. Nagising ako ng mga alas-dos na, at may mga tao pa rin dahil may reunion si daddy dito sa bahay kanina. Nagbasa at nagnotes ako sa history ng halos dalawa't kalahating oras, at apat na topics lang ang aking nagawa. Patay. Long test na sa Tuesday, at hindi ko pa tapos basahin yung Mughal Empire at hindi ko pa nababasa at all yung tungkol sa British Sea Power ba yun.
Ang post na ito ay nagsisilbing tanda na sumusuko na naman si Rudolf sa laban. Lampa!
May nagsabi sa akin na kapag nalampasan ng isang tao ang dalawang pagtatangka sa sarili niyang buhay, lalabas siya bilang isang mas malakas na tao. Kapag nakita ng taong iyon na hindi pagpapakamatay ang solusyon, mababago ang kanyang pananaw sa buhay. Makakayanan na niya lahat ng pagsubok na kanyang haharapin. Naniwala ako sa mga sinabi niya, ngunit ngayon...
...nalaman kong nagkamali pala ako. Ang katotohanan, naging masyado na akong marupok na miski ang "pinakamadaling" solusyon sa lahat ng problema ay hindi ko na kayang gawin.
Bahala na nga.
Hmp. Lagi namang "bahala na nga" ang solusyon mo eh.
Sige nga, anong gagawin mo? Anong gagawin natin?
Eh di smile smile. Wala naman tayong magagawa diyan eh. Unfair talaga paminsan.
Punyeta naman.
Putangna talaga.
Bakit naman kasi ganito eh... (habang sinasabing ang mga katagang "Punyetang Putangna naman talaga!!" palabas ng kanyang right nostril).
Awts. Pahingi ngang Mighty Bond na hindi peke. Meron akong kailangang ayusin at gawing isa ulit.
Uy uy, hindi na masakit ulo ko.
(Matapos uminom ng tubig)
Grabe. Umiikot pa rin ang mundo ko. Dahil siguro sa kakabasa ng history. Parang nasusuka nga yata ako eh.
(Matapos tingnan ang EssenceRO)
Halos isang linggo na pala akong hindi naglalaro ng EssenceRO. Hay. Bakit ba ang sakit ng ulo ko bigla? Nakakairita naman talaga.
(Matapos pindutin ang close button ng tab ng isang blog)
Ayun. Ito pala yung rason ng aking pagkahilo. I want to hurl, honestly.
(Matapos maisip ang tag ng post kong ito)
Nakaramdam ulit ako ng isang wave ng hilo. Nanlalabo rin ang paningin ko.
(Matapos tingnan ang contacts sa YM)
Nakakainis naman. Bakit hindi pa rin niya ako ina-IM? Naiinip na ako. Tuloy, nahihilo pa rin ako. Ang labo naman ng mga pinagsasabi ko.
(Matapos ang wave number x ng pagkahilo)
Wala. Piga na ang utak ko. Ginawa ko kasi yung part 2, 3, at 4 nung project proposal namin mula 9:04 kagabi hanggang 6:17 kaninang umaga. Nagising ako ng mga alas-dos na, at may mga tao pa rin dahil may reunion si daddy dito sa bahay kanina. Nagbasa at nagnotes ako sa history ng halos dalawa't kalahating oras, at apat na topics lang ang aking nagawa. Patay. Long test na sa Tuesday, at hindi ko pa tapos basahin yung Mughal Empire at hindi ko pa nababasa at all yung tungkol sa British Sea Power ba yun.
Ang post na ito ay nagsisilbing tanda na sumusuko na naman si Rudolf sa laban. Lampa!
May nagsabi sa akin na kapag nalampasan ng isang tao ang dalawang pagtatangka sa sarili niyang buhay, lalabas siya bilang isang mas malakas na tao. Kapag nakita ng taong iyon na hindi pagpapakamatay ang solusyon, mababago ang kanyang pananaw sa buhay. Makakayanan na niya lahat ng pagsubok na kanyang haharapin. Naniwala ako sa mga sinabi niya, ngunit ngayon...
...nalaman kong nagkamali pala ako. Ang katotohanan, naging masyado na akong marupok na miski ang "pinakamadaling" solusyon sa lahat ng problema ay hindi ko na kayang gawin.
Bahala na nga.
Hmp. Lagi namang "bahala na nga" ang solusyon mo eh.
Sige nga, anong gagawin mo? Anong gagawin natin?
Eh di smile smile. Wala naman tayong magagawa diyan eh. Unfair talaga paminsan.
Punyeta naman.
Putangna talaga.
Bakit naman kasi ganito eh... (habang sinasabing ang mga katagang "Punyetang Putangna naman talaga!!" palabas ng kanyang right nostril).
Awts. Pahingi ngang Mighty Bond na hindi peke. Meron akong kailangang ayusin at gawing isa ulit.
Uy uy, hindi na masakit ulo ko.
2 comments:
wakeke. namana mo na ang "smile smile!" ko ah. na nakuha ko sa anime na vandread. hahaha
'wag ka magsu-suicide ah. kaya mo 'yan.
smile smile!
Asus. Nagmukhang malaki tuloy yung problema ko. Drama lang yun haha
Post a Comment