May Pasok na Ako Bukas

I have to reiterate na ang Christmas Break ang pinaka pangit of all two-week breaks existent sa aking student history. Kasi naman, sa gitna ng sem. This only means na maraming pinapagawa over the break kasi nga malamang matutuyo ang mga utak namin. Imagine mo na lang na sa sobrang hirap ng binibigay na acads, tapos mawawala all of a sudden. Parang drugs ang break eh. High moment ka agad the very moment i-dismiss kayo ng prof niyo ng last class before the break. Napakalakas din ng withrawal tendency mo na tamarin kapag may pasok na kinabukasan. And I do mean tamaring pumasok. As in tamad na tamad, solid sa pagkatamad, as if wala ka nang break in your lifetime. Hindi katulad ng Christmas Break ang Summer Break, After-ng-Summer Summer Break, at yung Semestral Break. Lahat naman ay parehong 2-3 weeks ang haba, pero ang main difference ay wala kang kailangan gawing schoolwork during those breaks. Well, wala kang expected schoolwork na kailangang gawin. Kasi iiwan mo yun kasama sa pagtatapos ng Summer, First Sem, o kaya naman Second Sem. Pero hindi sa Christmas Break.

May deliverable kami sa CS122. Sinimulan ko na ba? Um, January 15, 2008 at 3:00pm pa naman ang submission nun eh. Besides, ako na ang gumawa ng unang deliverable. Pati ba naman ito, ako ang gagawa? (Like duh daddy mo ang client ng inyong database project.)

Long Test 1 namin sa AMC125 (ang aking favorite subject) sa Thursday. Parts 1-5 yata ng Chapter 11: Introduction to Graph Theory ang coverage (mahusay kang estudyante dahil hindi mo alam ang coverage ng LTs mo). Nag-aral naman na ako. Yata.

History! Anong masasabi ko? WOOHOO! May bago na kaming readings at hindi ko pa tapos basahin yung tungkol sa India. I will just take down notes. Nakikinig naman ako tuwing history ah. Ang dami ko na ngang notes sa Filipino-turned-History notebook kong si Joseph Bitangcol ang pabalat. Si Sandara sana yung gusto ko, kaso wala daw makitang Sandara Park inspired notebook si ate, kaya daw boyfriend na lang daw ni Sandara yung binili niya. Ecch.

Kaya nga tinawag na "break" ang mga break dahil dapat wala kang gawing schoolwork. Ateneo naman kasi, paminsan hindi nag-iisip ng mabuti. Well at least naman ako, nagawa ko ang kailangan kong gawin sa break, at iyon ay to have a break from school.

Puwet mo! Alam mong may kailangan kang gawin, pero hindi mo ginawa.

Eh kasi naman no, gagawin ko rin yan kapag may pasok na ako, eh bakit kailangan ko ring gawin nung wala akong pasok?

May pasok na ako bukas. Gagastos na ulit ako ng about P40.00 sa pagcommute papuntang school at siyempre pauwi galing school. Haharapin ko nang muli ang aking gawaing pampamantasang aking tinakbuhan ng halos dalawang linggo. Bukas, estudyante na ulit ako. Malalanghap ko na naman ang maduming hangin ng Katipunan Avenue dahil sa mga smoke belcher (bakit may pulang salungguhit ang "belcher"?). Well marami lang talagang sasakyan sa Katipunan dahil diyan sa mga grade school at high school na hatid-sundo ni mommy o kaya ni daddy o dahil may sarili silang sasakyan. Mag school bus na lang nga kayo! Para mabawas-bawasan naman ang traffic sa Katipunan! Kaming mga commuter ang pinaka naaabala eh! (Inggit ka lang, that's why.)

Pero aaminin kong namiss ko ang school. Namiss ko ang aking block. Namiss kong maglakad na may dalang backpack na mabigat. Namiss kong makakita ng maraming tao na alam kong mga estudyante rin silang may mga problema tungkol sa long test o hindi naman kaya dahil naiwan niya ang kaniyang ID at iniiwasan sina Manong Guard sa CTC at si Manong Guard sa may SEC Walkway.

Namiss kong maging estudyante. Kaya matutulog na ako dahil 8:30 ang pasok ko bukas.